Kaybolan Sır

7. Bölüm

Steve

İsabel güçlerini kazandığı için artık onunla daha fazla ilgilenmem gerekiyordu. Bu biraz rahatsız edici bir durumdu aslında. Kendimi bir çeşit bebek bakıcısı gibi hissediyordum. Uyurken melek gibi görünüyor ama uyanıkken hic bir şekilde çekilmiyor bu kız keşke bende uyuyabilsem ama o kadar huzursuz ki onun hislerini hissettiğim için bir türlü rahat edemiyordum. Ve birden İsabel bana sarıldı ne olduğunu anlamadan İsabel sayıklamaya başladı.

Jeremy ! Jeremy ! Jeremy uzak dur oradan Jeremy !!!

İsabel

Kan ter içinde uyandım Jeremy'i görmüştüm yine. Yine gözlerimin önünde kayboldu. Tekrar tekrar şahit oluyordum kardeşimin ölümüne. Ağlıyordum ve birden birinin bana sarıldığını fark ettim.

Steve : Şişttttt tamam geçti., ağlama.

İsabel : Çok özlüyorum Steve. Kardeşimi çok özlüyorum kurtaramadım onu sahip çıkamadım kardeşime benim yüzümden öldü.

Steve : Senin suçun değildi kendini suçlamayı kes artık. Herşey geçecek tamam mı , bak sanane inanan bir çok insan var.

İsabel : Korkuyorum..

Steve : Korkma ben bunun için buradayım yanlış yapmana asla izin vermeyeceğim.

İsabel : Teşekkürler Steve.

Steve : Hadi şimdi uyu biraz yarın zaten çok yorulacaksın.

İsabel : Neden ?

Steve : Çünkü yarın alıştırma yapacağız.

İsabel : Ahhh hadi ama ne alıştırması hatırlarsan ben halâ hastayım.

Steve : Çocukluğu bırak İsabel sen artık bir yetişkinsin ve sorumlulukların var.

İsabel : Evet evet her neyse sanırım ben biraz uyuyacağım , iyi geceler Steve.

Steve : İyi geceler İsabel.

Steve

İsabel biraz daha huzurluydu ve hava neredeyse aydınlanacaktı artık bende uyuyabilirim sanırım. Yarın İsabel ile bir kaç antreman yapmamız gerek ve bu fazlasıyla yorucu olacak. Bütün bunları düşünürken uyuyabildim sonunda gerçekten çok yorucu bir gündü. Ve daha zor bir gün bizi bekliyor...