Senden Kendimi Almayı Unutmuşum [Texting]

3

Sınıfa girdiğimde daha gelmemişti. Sırama oturdum. Kitaplarımı çıkarırken içeri girdi. Ona hayranlıkla baktım. O ise sırasına ruhsuzca oturdu. Bugün çok mutsuzdu. Dünki mesajlarıma sadece görüldü atmıştı. Yanına gitmek istedim ama yapamadım. Utandım...

Okul çıkışında yanına gittim. Beni görünce boş bankı işaret etti. Birlikte o banka oturduk. Saçları hafif esen rüzgarda dağılıyordu. Elimi götürüp onları dokunup düzeltmek istedim ama yine yapamadım...

"Bana mesaj atmayı bırak."

"Neden?"

"Sana boşuna umut vermek istemiyorum."

"Belki ben boşuna umutlanmak istiyorumdur."

Elini saçına götürdü.

"Seni üzmek istemiyorum. Bırak peşimi lütfen! "

Seni üzmek istemiyorum.

Seni üzmek istemiyorum.

Beni üzmek istemiyordu.

"O zaman sen neden Ezgi'nin peşini bırakmıyorsun? O da seni üzüyor neden izin veriyorsun neden Ege?"

Kaşlarını çattı. Gerçekten beni üzmek yada kırmak istemiyordu. Sesini alçalttı.

"Konumuz bu değil Ada!"

Adım en çok senin dudaklarına yakışıyor biliyor musun? Senin dudaklarından dökülen ismimi seviyorum. Bir tek sen bana böyle seslen Ege lütfen...

"Ne o zaman?"

"Bak şöyle ki..."

Gözlerine baktım. Mavi gözler... Çok güzellerdi. Öyle güzel bakıyorlardı ki... Karşısındaki kişiye herşeyi anlatıyorlardı. Bana beni sevmediğini bile...

"İnsan duvarı beğenir. Sevebilir... Onda bir tane çiçek olmadığı halde umut besler. Onu her zaman sular. Ama beğenmediği çiçeğe dönüp bakmaz. Belki de onun için bir anlam ifade etmiyordur. Zaman geçtikçe sonunda duvarda bir çiçek açar. Ve ona o kadar zaman harcamışsındır ki ona zarar gelmemesi için çok uğraşırsın. Onun canı yansa sana herşey zor gelir. Anlatabildim mi?"

Gözlerimden göz yaşları firar ederken onları elimin tersiyle sildim. Bir anlam ifade etmemek bu konuşma çok zoruma gitmişti.

"Bana bir kere sarılamaz mısın?"

Belki de bana sarıldığında tüm yaralarım sarılacaktı. Ama o bunun farkında değildi...

"Olmaz işte... Anla beni Ada lütfen... Seni kırmak istemiyorum."

Zaten kırılmıştım Ege. Kalbimin parçalarını küle döndürmekten başka bir şey yapmıyorsun.

Çantamı sırtıma alarak ondan uzaklaştım. Canım çok yanıyordu çok...