Adrielle Zina Song's POV
1 month had pass but I still have the same burden in my heart. Lalo na ngayon. This is the same date nung mawala sa akin si Ace. Naguguluhan ako. I need to choose. To die or to die. To forget Ace or to be the CEO of our Company. Ayoko talaga sa pressure sa Company eh. Pero mukhang ang sitwasyon na mismo ang pipili para sa akin.
RING! RING! RING! RING!
Elric Zoe Gray Calling....
"Gray" seryosong bati ko sakanya. Hindi naman kasi siya madalas tumawag pag di importanteng bagay.
"Song... Did you know? More than a month na pala siyang nasa Pilipinas." Talaga!?Teka, bakit parang di siya masaya?
"Really!?... Pero..." Naguhuluhan ako. Ang alam ko kasi ngayon palang siya darating.
"They just tricked the media. And Song... He still dont remember any of us. Dont put your guard down. Ikaw lang masasaktan" Alam kong nag aalala lang siya sa akin.
"I know... Hm Gray... Thank you..." At ibiniba ko na ang call. Nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa sahig ng kwarto. "Gaano pa ba katagal Ace? Di pa ba sapat ang 3years?.... B-bumalik ka na lang kasi!" At humihikbi na ko habang ang mga luha ko ay naguunahan ng pumatak.
RING! RING! RING! RING!
Cindy Jane Lee Calling....
Tinitigan ko muna ito sandali bago ko sinagot.
"Azzy..." Mahinang sabi niya na malungkot. "Azzy sorry" Naririnig ko siyang humihikbi. "D-di ko man lang inintindi ang sitwasyon mo at naging selfish ako" naririnig kong pinipigil parin niyang umiyak ng malakas.
"Cindy..." Di ko na pinigilang umiyak dahil sobrang hirap na din ako.
"Nandito ako sa labas ng bahay niyo. Can I come over?" Worried niyang sabi na parang nagmamadali siyang pumunta sa akin.
"Hm" At tumango ako na parang nakikita niya ako.
Si Cindy, Siya ang bestfriend ko 3 years ago pero iniwasan ko siya. Ayaw ko kasing masaktan din siya at mahawa sa pagiging miserable ko.
Ilang minuto lang at may narinig na akong pumasok sa pinto. Ganito naman talaga si Cindy noon pa man. Kung ano ang akin ay parang sakanya rin.
"Azzy.." Sabi niya at umupo sa sahig sa harap ko at niyakap niya ako habang umiiyak. Niyakap ko din siya at umiiyak parin.
"N-no Cindy.. A-ako naman talaga may kasalanan... A-ako yung selfish.. Hindi ko inisip na nahihirapan din.. Kayong... Makita akong ganito" Paputol putol kong sambit sa kanya dahil sa sakit sa pagiyak ko habang nakayakap parin sakanya.
"Sorry din Azzy. Namiss talaga kita... We understand you Azzy. Ako lang din kasi mapilit sa kasal.. Sorry na ha? Bati na tayo?" inalis niya ang pagkakayakap at hinawakan ang isang kamay ko at pininasan niya ang luha ko sa pisngi ko. "Aish. Para ka parin bata kapag umiyak." At napangiti ako. Nakakamiss din ang babaeng ito.
"Teka.. Bakit ka nga pala nasa labas ng bahay? Bat di ka nalang pumasok?" Sabi ko sakanya habang inaayos ang sarili ko.
"Eh kasi naman--OMG!! I almost forgot!!" Bigla siyang napasigaw. "Oh eto" sabay abot niya sa malaking paperbag na dala pala niya.
"Huh? Ano to?" Tanong ko sakanya at di parin kinukuha ang inabot niya.
"Aishh! Just open it Azzy!" Inip na sabi niya sa akin kaya naman inabot ko na. At habang binubuksan ko nagsalita pa siya. "Yan yung susuotin mo sa wedding... Please Azzy?" Sabi niya sabay pout. (*3*)
YOU ARE READING
His Forgotten Memories
AcakADRIELLE ZINA SONG, Isang babae na masayahin at mapagmahal. Buong puso niyang ginagawa ang lahat. Kahit hindi maganda ang relationship ng Family niya ay hindi parin ito naging dahilan para maging miserable siya. Bakit? Tanong mo sakanya. Dejoke lang...
