İç savaş bir çok kişiyi darmadağın edecekti. Ama nasıl?
***
Marvel Çizgi Romanları ile bağlantılıdır.
***
~Savaşın Merhameti~
Sinematik Evrenle oyuncu seçimleri dışında bir alakası yoktur.
-Bazı bölümlerde -özellikle ilk bölümde- ağır bir anlatım o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Lütfen, ama lütfen yukarıda ki parçayla okuyun.
''Her şey için teşekkür etmeliyim.''
Sofia tekerlekli sandalye de ki bilge adama baktı.
''Kendini büyük riske attın.''
Adam dudaklarına rahatlatıcı bir gülümseme koydu.
''Sofia, bu riske birlikte girdik.''
Charles Xavier derin bir nefes alıp verdi. ''Üstelik Erik'in yaptıkları hepimiz için bir utanç kaynağıydı.''
Kadın elini adamın omzuna koydu. ''Eğer gelmeseydi, son dakika planlarının hiç birini yapamazdık. Ve tüm bunların hiç biri yaşanmazdı. Yerimizde sayıklardık. Erik harekete geçmek için atılan ilk kurşundu. Belli ki doğru yere atıldı.''
Birbirlerine gülümsediler. Garip bir bekleyiş içinde olmamaları yardımcı olmuyordu.
''Biliyor musun? Bir süredir Wanda Maximoff'un adı sürekli olarak geçiyor ama halen ne yaptığını, nerede olduğunu bilmiyorum.''
Kendisine bakan Charles'e tekrar gülümsedi ve adamın konuşmasına izin vermeyerek devam etti.
''Ona sadece teşekkür ettiğimi söyle.''
Adam onu onayladı ve birbirlerinden ayrıldılar.
Ama gün o kadar kolay bitmeyecekti.
***
Sofia Lusera sevdiği bir arkadaşı olsa da Laurine'nin yanında durmayı başaramamıştı.
İlgi göstermeyi hiçbir zaman başaramazdı.
Çünkü onun kaçış yolu buydu. Kaçış yolu yalnız olmaktı, elinde olanın aksine. İçten içe gerçekten istediğinin aksine.
Çünkü yalnız olmadığında kalbi kırıldı, endişelenirdi. Ne yapacağını bilemezdi.
Bunları düşünürken bir süre mutant okulunun hastanesine sevk edilen diğer bir arkadaşının odasında oturmuştu.
Bucky Barnes ile olan arkadaşlığı daha eski olsa da tüm bu delilik başladığından beri onunla doğru düzgün hiç konuşamamıştı. Kötü hissediyordu, Laurine'i ve Bucky'i bir bakıma yüz üstü bıraktığı için çok kötü hissediyordu.
Yine de çok kötü hissetmemeye çalıştı. Adam orada biliçsizce uzanırken hatır sormadığından dolayı kötü hissetmemeye çalıştı. Sadece hayatta olduğundan dolayı mütteşekürdü.
Bunu da omuzlarımda taşıyamazdım.
Derin düşüncelerle ayağı kalkıp, pencerenin önünde durdu bir süre. Devamında ne olacağından habersiz. Sadece işin içinde çok uzun süredir bulunduğunu, onu bekleyen başkaları da olduğunu garipsermişçesine durdu.
