IM NO SUPERMAN. BUT IM YOUR MAN

Chapter 18 - Dont leave me

-TUESDAY-

LUHAN'S POV :

Puchat yung mama ko ! tawag ng tawag ! Tss naasar ako sobra ano nanaman kayang kelangan niya . 'MOM IS CALLING' ok decline . Ahehe mga naka-30 times na siyang tumawag . 'MOM IS CALLING' poohta kulet . As in ang kulet . Answer .

[mom: Hello son ? thanks for answering my phonecall . Are u busy today ?]

[ako: Ano bang kailangan mo ?] gusto ko siyang babaan ng phone srysly

[mom: Wag ka namang ganyan makipagusap sakin . Ano bang nangyayari sayo ? Balita ko lagi ka daw nagccutting classes. Ganyan ba kita pinalaki ?]

[ako: Tss . U know ma , dont act like ikaw yung nagpalaki sakin . 16 years old na ako . And siguro sa 16 yrs na yun, tatlong beses palang akong nag-birthday ng kasama kita . Look i dont need you ok ? Lumaki nga ako ng wala kayo sa tabi ko eh . Ang benefits ko lang na,an na nakukuha sayo eh yung pagbabayad mo ng kuryente , pagpapadala mo ng pagkarami-raming pagkain dito sa bahay . Pero yung aruga ng isang ina ? AHAHAHA ! di ko naranasan yun .]

[mom: Im sorry bout' that son , but can i see you later ?]

[ako: *sigh* Fine. ]

Binaba ko na yung phone at agad na umalis . Nang makarating na ako sa labas ng bahay ni mommy , napa-facepalm nalang ako . Tutuloy ba ako ? Tss . "MAM ANDITO NA APO SI LUHAN" sigaw ng maid . Dire-diretso na akong pumasok .

Nadatnan ko si mommy na nagluluto sa kitchen . Hinainan na niya ako ng pagkain at sabay kaming kumain . "ANAK NAMISS KITA" malungkot na sabi ni mama . Di ko nalang pinansin yung sinabi niya . Kelan ko ba siya huling nakita ? Uhmm 1 yr ago ? Tindi no ? Natiis niya ako niyan .

"ANO BANG PAGUUSAPAN NATIN DITO MA ?" inis kong sabi . "KAMUSTA KA NA ANAK ? MAY NILILIGAWAN KA NA BA ? MASAYA KA NAMAN BA SA BUHAY MO ?" nakakainis ! Ayokong umiyak sa harap niya .

"MASAYA NAMAN AKO KAHIT WALA KAYO" andami kong gustong sabihin , ikwento sa kanya . Pero iniisip kong wag nalang , wala din naman siguro siyang pakialam sa mga sasabihin ko eh . "ALAM KO NAMAN YUN" mahina niyang sabi .

"SI DAD ? KAMUSTA SIYA MA ?" para akong bata na naghahanap ng pagmamahal mula sa kanila . DI siya agad nakasagot . "OK NAMAN SIYA" matipid niyang sagot . "MAGKWENTO KA NAMAN ? TIPID MONG SUMAGOT EH" inis kong sabi at hinintay ang sagot niya .

"MAY IBA NG PAMILYA DADDY MO" ok naman . Parang gumunaw lang naman ang mundo ko . Matagal na silang hiwalay ni mommy , pero hanggang ngayon di ko parin tanggap yun . Paano pa kaya ngayon na nalaman kong may iba ng pamilya si Dad ? Di ko na tinapos yung kinakain kko at agad akong tumakbo palabas . Di na ako pinigilan ni mommy kasi alam niyang masama ang loob ko sa mga nalaman ko . Habang nagda-drvie ako ay bigla akong nahilo . Naninikip yung dibdib ko !

-

"LUHAN PLEASE ! GUMISING KA !" nakarinig ako ng umiiyak na babae sa tabi ko habang hawak niya ang kamay ko . Dumilat ako . Medyo malabo ang paningin ko pero sigurado akong si Sab to . Teka anong nangyari sakin ?

SAB'S POV :

Nasa school ako kanina ng biglang tumawag si Miko sakin . Nagmamadali akong pumunta sa ospital . Hinintay namin ang resulta ng kalagayan ni Luhan . Naaksidente siya . Walang tigil sa pagagos ng mga luha ko . Sobra akong nagaalala . "LUHAN WAG MO AKONG IIWAN HA ? " . "GUMISING KA NA LUHAN !" .

yan nalang ang mga salitang lumalabas mula sa bunganga ko . Wala na ako sa sarili ko ngayon . "SAB..." Napatayo ako sa kinauupuan ko nung marinig ko siyang nagsalita .

"BAKIT DI PA AKO NAMATAY?" nanghihina niyang sabi kasabay non ang pagtulo ng luha niya . "IM SO TIRED OF BEING ALONE" Luhan , andito ako ! . Pinakinggan ko lang ang mga sinabi niya .

"LUHAN ... SORRY HA ?'' nanghihina kong sabi . Di siya sumagot at pumikit na siya ulet . Tsaka ako lumapit sa kanya . "PLEASE FORGIVE ME ... FOR THE FACT THAT I CANT SAY .... I LOVE YOU" kasabay non ay niyakap ko siya .