Riv 3: Semua

Hoofdstuk 12: Race naar de stroom

A/n

Heey,

Volgende week eindelijk herfstvakantie! Sorry dat ik zo weinig post de laatste tijd, maar ik verzuip in het huiswerk en schrijf ook aan andere verhalen die misschien ooit nog online komen. Ook heb ik onlangs mijn inzending voor de schrijfwedstrijd Talent voor Taal ingezonden, dus ben een beetje zenuwachtig :)

Xx Anniek

---------------

,,Welke nemen we?"

Lyla en ik staan in de Delta. De zon is pas net op en vandaag gaan we op reis. ,,Ik denk dat we het best de oostkust van Afrika kunnen doorzoeken," stelt ze voor. ,,En daarna dan?" vraag ik. ,,Dan gaan we door de Rode zee, het Suezkanaal door, en dan komen we in de Middellandse Zee," maakt ze af. ,,Heb je dan al een heel plan bedacht of zo?" vraag ik haar. Lyla haalt haar schouders op. ,,Niet echt, maar een vriendin van me woont in de Middellandse Zee, en ik heb haar al heel lang niet gezien, dus..." ,,Je wilt nog even naar haar toe?" gok ik. Lyla knikt. Ik tuur in de verte. ,,Welke stroom nemen we dan?" vraag ik bedachtzaam. Lyla denkt na. ,,We moeten de Indische Oceaan op, dus dan nemen we de Santos Arm," zegt ze. ,,Dat is nog wel een eindje zwemmen, maar we zijn er vast heel snel," voegt ze daaraan toe, wijzend naar het oosten. Ik knik gehoorzamend. ,,Wie er als eerste is!" roep ik, en ik schiet weg.

Oké Riv. Gisteren heb je dit spelletje gewonnen van Thiago, een topsporter. Nu moet je zien te winnen van je grote zus, een lastigere opgave aangezien zij een grotere en verbeterde versie van mij is. Dan doemt ineens een groot, groen rif voor ons op, met heuvels vol wier. Het ligt midden op ons pad. Ik besluit om door het rif heen te zwemmen, want dan hoef ik geen omweg te maken. Razendsnel schiet ik tussen al de holen en gaten van het koraal door, en slalom roekeloos langs grote stukken steen. Ik hoor Lyla in mijn nek hijgen, ze is duidelijk uitgeput. Blijkbaar heb ik dus een betere conditie. We zwemmen uit het groene rif, en het landschap ziet er een stuk anders uit. Ik raak gefascineerd door de bergen en heuvels, en daardoor haalt Lyla me in. Dan probeer ik op zijn allersnelst weg te schieten, wat lukt, en ik nader haar. Ze hijgt en puft, ze is buiten adem. Dit laatste stukje moet ik sprinten. Met mijn staartvin sla ik keihard en razendsnel in het water, en ik sprint haar op mijn snelste vinslag voorbij. Zo bereik ik als eerst het bord met de tekst Santos Arm. Vermoeid en uitgeput laat ik mezelf naar achter vallen en ik beland op groen zeegras. Liggend staar ik naar de zon die boven het water schijnt, en langzamerhand vallen mijn ogen dicht.

,,Hoe snel ging je wel niet?" Lyla's enthousiaste stem schudt me wakker. ,,Je doorbrak haast de geluidsbarrière!" Suf klim ik overeind. ,,Het heet hier niet voor niets het Grote Barrièrerif natuurlijk," lacht ze. ,,Flauw," voeg ik eraan toe. Mijn zicht is nogal wazig, dus ik wrijf de slaap uit mijn ogen. Langzaam zwemmen we naar de zeestroom, die eruitziet als een kronkelige slang die razendsnel allemaal bubbels vervoert. ,,Zullen we?" stelt Lyla voor. Ik knik, en ik laat me op de stroom vallen. Lyla springt er ook snel op. Achterover geleund wordt ik weggevoerd door alle bellen. De tocht is begonnen.