Riv 3: Semua

Hoofdstuk 3: Gerookte mossel

A/n

Heey,

Morgen begint school weer! Volgens mijn rooster gaan er lange dagen aankomen, dus ik hoop dat ik nog de tijd heb om te updaten. Aan de andere kant, ik ga volgend jaar met een paar andere meiden (@elisewidm, @FloorHoeksema en @ChelseavdBend) meedoen met een schrijversgenootschap, waarbij we onze eigen verhalen kunnen schrijven. Ik hoop dat er dan gelegenheid is om verder te gaan met Riv.

O ja, nog iets. Ik wil misschien nog een kort boek na Semua doen, een soort epiloog over Riv als ze volwassen is. Zouden jullie dit na Semua nog willen lezen? Het wordt waarschijnlijk een kort boek met hooguit tien hoofdstukken.

Xx Anniek

-----------------------

De avond valt wanneer Lyla en ik samen op het dakterras dineren. We eten gerookte mossel met annemoonsla, Lyla's lievelingseten. Hongerig zet ik een mossel tussen mijn tanden, kraak het karkas en slik het schelpdiertje door. Het is -op de geluiden van de gekraakte mosselschelpen na- stil aan tafel. Ik denk telkens aan Thijs, aan ons afscheid dat iets te haastig plaatsvond. Lyla onderbreekt de stilte: ,,Zullen we morgen maar naar Oceano gaan?" stelt ze voor. ,,Wat gaan we daar doen dan?" vraag ik. Lyla slikt haar eten door. ,,Shoppen, en spullen inslaan voor onze reis." O ja, de reis naar onze moeder. Ik heb geen idee hoe ze er uit moet zien. Lijkt ze op mij? Wacht nee, lijk ik op haar? Of Lyla?

,,Herinner je je nog wat van Oceano?" vraagt Lyla. ,,We zijn er een keer geweest toen jij een jaar of tien was." Ik denk na. ,,Ja hoor, grote flats, heerlijke eettentjes, pleinen..." Mijn beschrijving lijkt best wel op hoe ik Rotterdam zou omschrijven, terwijl Oceano en Rotterdam helemaal niet op elkaar lijken. In Oceano is veel meer flora en fauna, langs de wegen vind je heel veel planten en er zwemmen vissen dwars door de stad. Dat zie je nooit gebeuren in Rotterdam.

,,Kan ik je wat vragen?" vraag ik Lyla aarzelend. Ze knikt. ,,Als de regering onze hele familie heeft vernietigd, hoe kan het dan dat wij niet worden gezocht?" Lyla wrijft in haar ogen. ,,Het is niet algemeen bekend dat onze ouders kinderen hadden. Mam en pap hadden bij mijn geboorte besloten dat we een normale jeugd moesten leiden, dus ze vroegen de koninklijke bakker in het geheim of ik daar mocht wonen. Jij kwam later ook, maar toen pap werd vermoord en mam werd verbannen, en de Semua's illegaal werden, wilde de bakkersfamilie niets met ons te maken hebben en werden we op straat gezet."

,,Hoe oud waren we toen?" vraag ik. Lyla denkt na. ,,Ik was zeven, jij vier," antwoordt ze. Verbaasd kijk ik haar aan. ,,Was je op je zevende dan al zelfstandig genoeg om mij op te voeden?" vraag ik. Lyla glimlacht. ,,Ik moest snel volwassen worden zodat jij nog een kind kon zijn. Ik heb er geen problemen mee, zolang jij maar gelukkig bent."