Lovely || Donny van de Beek || VOLTOOID

-25-

Let op! Dit hoofdstuk is in de 3e persoon geschreven 

''Mikky.. Wat doet Donny hier?'' vroeg Emily aan Mikky, die antwoordde met: ''Ik zou het niet weten.. Toeval denk ik..'' Maar eigenlijk wist Mikky wel wat hij daar deed. ''Gewoon ontlopen dan maar..'' mompelde Emily, ''Hoezo ontlopen? Als je over hem heen bent, dan moet je hem onder ogen kunnen komen.'' Aan de ene kant had Mikky gelijk, als Emily echt over hem heen was. Zou dit geen probleem zijn, maar wat nou als Emily toch erover twijfelde of ze echt over Donny heen was en al die tijd maar alsof deed? De gedachte schudde ze van haar af. Na alles kon ze toch Donny niet meer leuk vinden?.. Of kon het toch wel?

-

Als Emily en Mikky terug lopen richting de rest van de groep, zien ze Donny en Rody. Emily probeerde zich om te draaien en terug te lopen, maar Mikky houdt haar tegen. ''Emily vroeg of laat moet je hem onder ogen zien te komen..'' Emily schudde haar hoofd en liep met een snelle pas weer de andere richting op, ze kon hem niet onder ogen komen. Dan zou ze gaan twijfelen over haar gevoelens, dat kon ze Lando toch niet aandoen?.. ''Emily wacht'' riep Mikky die achter haar aan liep, ''Mik, ik wil niet wéér aan mijn gevoelens gaan twijfelen..'' ''Hoe bedoel je?..'' ''Ik hou van Lando oke.. Maar ik ben bang als ik Donny weer zie.. Dat ik eraan ga twijfelen..'' ''Emily volg gewoon je hart oke.. Welke keuze je ook maakt of wat je ook doet, ik zal altijd achter je staan al zou ik het wel leuker vinden als je weer samen komt met Donny.'' maar dat laatste stukje over Donny zei Mikky niet. ''Thanks Mik.. You are the best, wat zou ik zijn zonder je.. pff..'' en ze gaven elkaar een knuffel.

''Em? Waarom liep je weg daarnet?'' vroeg Lando, zodra Emily en Mikky weer terugkeerden bij de rest. ''Niks bijzonders..'' zei Emily, ze wuifde het weg en nam plaats op de stoel naast Lando. Hij lijkt er verder ook niet op in te gaan, en gaat weer door met wat hij aan het doen was. ''Trouwens, die Donny was hier net. Wel een aardige gozer.'' zei hij terwijl ik rustig mijn spullen aan het inpakken was. ''Ik zou je best willen geloven, als ik hem niet had gekend.'' maar wat ze eigenlijk zei? ''Ja dat leek mij ook wel..'' 

Onderweg richting het tentje waar ze met z'n alle zouden eten, liepen Mikky en Emily voorop. ''Donny zal er ook zo zijn.. Je haat me nu niet he?'' zei Mikky met enige twijfel. ''Nee Mikky ik haat je nu niet'' en ze gaf haar een klein lachje. Na een klein gesprekje, begon ze weer naast Lando te lopen die haar hand vast pakte. ''Ik hou van je..'' zei hij in haar oor. ''Ik hou ook van jou Lando'' en Lando drukte zijn lippen op de haare. En een bom van vlinders explodeerde in haar buik, ze wist het zeker. Lando is degene met wie ze samen wilt zijn.

Het etentje verliep niet zo soepel, Mikky maakte het nog ongemakkelijker tussen Emily en Donny dan dat het al was, toch hebben de 2 geen woord tegen elkaar gezegd. Emily ontweek alles, wat te maken had met 'toen'. 

-

Later die avond, ging Emily samen met Mikky richting het dak van het hotel. Na dat ze beide een drankje ophadden, en wat hadden gepraat. Was het al redelijk laat geworden en waren ze beide moe, ze liepen samen richting de kamer van Mikky, die op een van de bovenste verdiepingen in het hotel was. Eenmaal afscheid genomen, liep ze richting de lift, waar ze wel een poosje moest wachten voordat de lift er was. Een aantal minuten later ging de lift open, terwijl de liftdeuren aan het sluiten waren. Hield een hand het tegen, en wie stapte erin? De enige echte, Donny van de Beek. De laatste persoon die Emily wel had willen zien. ''Emily?'' zei hij zachtjes, ze draaide haar hoofd en keek recht in de ogen van Donny. ''Ik weet dat je me niet wilt zien.. Maar ik wil dat je weet..-'' en dan wordt hij afgekapt door Emily. ''Donny, ik hoef je excuses niet meer'' ''Luister dan tenminste..'' zei hij voordat Emily de lift uit wilde stappen. Maar Donny hield haar tegen,  ''Emily.. Ik heb altijd van je gehouden, ik ben verandert, probeer het tenminste samen met me..'' ''Proberen gaat niet zomaar. Ik ben nu gelukkig met iemand, die me hart nooit zal breken.'' ''Emily komop.. Iedereen vindt dat we bijelkaar horen.. Laten we het gewoon proberen?'' drong hij door. ''Weet je, iedereen mag verdomme gewoon vinden wat hij of zij wilt, maar dat zal nooit mijn gedachtes veranderen'' en ze probeerde langs Donny te lopen, dit keer pakte hij haar pols vast. ''Loop niet weg'' zei hij en hij verhief zijn stem. ''Wat moet ik dan? Had je gedacht dat ik in je armen zou springen en zou zeggen dat ik het wil proberen na alles? Als je dat dacht, ken je me niet.'' ''Ik ben 2 keer de fout ingegaan dat weet ik, maar zeg niet dat jij nooit de fout in bent gegaan..'' ''Weet je Donny, ik ben in die tijden altijd loyaal geweest aan je. Dat je dit überhaupt nog van me denkt, ik ben niet zo'n iemand. Maar blijkbaar weet jij niet hoe ik ben.'' ''Emily ik mis je verdomme, maakt me niet uit hoe lang het geleden was. Ik. Heb. Altijd. Van je gehouden..'' En de tranen sprongen in zijn ogen. ''Zie je niet dat ik verandert ben dan..'' mompelde hij, ''Je kunt wel verandert zijn, maar mijn gedachtes over jou zijn niet verandert en wat jij hebt gedaan vergeet ik nooit'' Ze wist zelf wel dat haar gevoelens voor Donny niet weg waren. Maar ze was samen met Lando, en Lando was de enige met wie ze samen wilde zijn. ''Donny.. Ik ben door gegaan met het leven, dat zou jij ook moeten doen..'' 

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Wordcount: 1012

Helaas komt aan alles een eind, en zo komt er een eind aan 'Lovely'. Ik hoop dat jullie met heelveel plezier dit boek hebben gelezen. Ik vond het zelf echt leuk om dit boek te schrijven! Zodra er een vervolg komt, zal ik dit ook weer melden in dit boek! Maar dat vervolg komt wel pas, wanneer ik genoeg inspiratie heb voor een vervolg. Anders wordt het steeds lang wachten voor een nieuw hoofdstuk en dat heb ik liever niet :P Tot bij het vervolg dan maar hè! 💕

Love naar julliieee! x