2. Bölüm "Meteor mu?"

551 29 0
                                    

Kaldığımız yerden devam.

İyi okumalar 😉😊

Dünyanın tersine dönmesi meselesini yaşıyordum şuan. Biraz ilerimdeki koltukta biri bacaklarını orta sehpaya uzatmış diğer biri  yayıla yayıla üzerinde bir battaniyeyle oturan iki meteor oturuyordu.

Bir dakika ya o battaniye mi? Bu havada? Aptal meteor!

Dur, dur, dur o battaniyenin altında ve yanında meteor mu vardı?!!

Hassiktir....

"Offffff"

İki meteor da bana anırarak gülerken olduğum durumu hatırlayıp hemen toparlandım. Beni neyin yere düşürdüğüne bakarken gördüğüm iki geniş mesafeli merdiven basamağı sinirimi hoplattı. Sonuçta meteorlara beni rezil etmişti!

"Hay ben sizi buraya yapanın ebesini. Yok yok sizi buraya yaptıranın ebesini. Yok ya  sizi görmeyen gözlerimin taa-"

"Ihım, ıhım"

Diyen sesle tekrar onlara döndüm. Oturur pozisyonda duran sarışın meteor gülüşünden ödün vermeyerek bana baktı.

"Küfür bir bayana hiç yakışmıyor"

dedi. Bayan mı? "Sensin bayan!"

Beklemediği çıkışla biraz daha güldü. İkisinin arasında bakışlarım bir gidip bir geliyordu. En sonunda yorulan gözlerimi kapattım ve derin bir nefes alıp sordum.

"Siz kimsiniz be!?"

Onlar şaşkınlıkla bakışırken kumral olan söze atıldı.

"Asıl sen kimsin? Evimde ne arıyorsun?"

"E-evim mi dedin sen?". 

Sarışın olan atıldı.

" Saçmalamasana oğlum." dedi kumral olan çocuğun omzuna vurarak ve ekledi.

"Evimize hoşgeldin,  Duygu"

O evimiz mi demişti? Dur, dur, dur o Duygu mu demişti? Sapık mıydı ki? Beni tanıyor muydu? Belkide her gün instagram hesabıma bakıp bakıp iç geçiriyor,  okulun çıkış saatlerinde ardımda yürüyor veya oturduğum semtte beni gözetliyordu!?

"Sapık mısınız be!"

Kendi içimde yaptığım tespitlerle çocuğa çıkışınca ilkin büyük bir şok yaşasa da sonradan gülerek ayaklandı ve yanıma geldi.

"Hop,  az geri bas!" dedim elimi göğsüne koyup daha fazla yaklaşmasını engelleyerek.

"Az geri bas?"

dedi beni tekrarlayarak ve ekledi "Zehra teyzem bunları duymasın"

"Annemi de mi tanıyor bu sapık?"

Sesli düşündüğümü; koltuktaki meteor anırarak gülerken karşımdaki sarışın çocuğun kızarmaktan morarmaya dönmesinden anladım.

"Şey... Mmmm ben...- "

"Sapık değilim! Ayrıca anneni de çok iyi tanıyorum  ve seni de!"

diyerek sözümü kestiğinde beynimdeki o tabelada bu defa

"APTAL×APTAL"

belirmişti. Evet hemen onun sapık olduğuna karar vermemeliydim belkide ama o da böyle açık kapılı konuşmasaydı!

"Düzgünce anlatsan artık. Siz kimsiniz ve sen beni nereden tanıyorsun?"

Muzipçe sırıtıp ardındaki daşa  bakarak konuştu.

BAKICI KIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin