My Bestfriend is my WHAT?!

Second Offshoot

"Ugh!" Sambit ko. Ang sakut ng ulo ko nung pinilit ko ang sarili kong bumangon.

"Hey, let yourself rest." Sabi naman ni Kael at pinahiga ako uli sa kama dito sa clinic.

"Anong oras na?" Tanong ko sa kanya ng mapansing medyo dumidilim na.

"It's almost five thirty in the afternoon." Sagot naman niya.

Napapikit ako ng mariin. Mabuti na lang at medyo nawala na ang sakit ng ulo ko. Sinabi ko naman na iwasan siya pero siya naman 'tong lapit ng lapit. Tuwing wala naman siya, hinahanap-hanap ko naman. Ay ewan! Ang gulo ko. Pero mas mabuti ng maingat.

"Bakit mo ko iniiwasan?" Nagulat ako sa biglang pagtanong niya, isabay mo pa ang paghaplos niya saking pisngi at ang lapit pa ng mukha niya.

Iniwas ko ang tingin ko, pakiramdam ko eh matutunaw ako sa mga titig niya. "Hindi kita iniiwasan." Kaswal kong sagot. "You are, love." Sabi niya sabay paharap ng mukha ko. Love? Kelan ba ako hindi kinilig tuwing tinatawag niya akong ganyan?

Hindi na lang ako umimik. Pero kitang-kita ko sa mga mata niya na andami niyang gustong sabihin. Pero bumuntong hininga na lang siya, tanda siguro ng pagsuko. Hinalikan niya 'ko sa noo tulad ng parati niyang ginagawa. At lumabas na siya.

"Kael naman kase, ba't mo 'ko binibigyan ng problema?" Pabulong kong sinabi habang sinusuklay ang buhok ko gamit ang daliri ko. "Bakit ba kasi ayaw mong harapin ang problema mo?" Nagulat ako ng biglang may nagsalita.

Susko. Muntik na 'kong mapalundag. Nurse lang pala. 'Di ko na lang pinansin ang sinabi niya. Iniwas ko na lang ang tingin ko sa kanya at tumingin sa labas ng bintana habang tinitingan niya ang vital signs ko.

"Hindi mo sinagot ang tanong ko." Sabi niya na nakapagpabaling ng ulo ko sa kanya. Nakatayo siya ngayon sa gilid ng kama ko habang naka-cross arms pa. "Nurse ka ba talaga o ano?" Pagtataray ko sabay suot na rin ng sapatos ko. "Chismoso." Bulong ko pa.

"Narinig ko 'yon. At para sa tanong mo, oo, nurse ako. Pero hindi na ba pwedeng magtanong ang nurse sa pasyente niya?" Pagtatatalak niya. Umiling-iling na lang ako sa kanya habang papalabas ng clinic.

Sinalubong naman ako ng yakap ng bestfriend kong si Jamie na naghihintay pala sa labas ng clinic. "Gosh! I'm so glad you're okay now!" She beamed at me. Ngiti na lamang ang tugon ko sa kanya. "Gusto mo bang kumain? You might be hungry." Sabi niya habang hinihila ako papunta sa canteen. Do I have any choice?? -__-

I badly want to rest. But know Jamie, she usually gets what she wants. "DALAWANG PANCIT CANTON, PLEEEASE?!" Sigaw niya nung marating namin ang canteen.

Lakas ng confidence niyang sumigaw, ano? Close kasi kami ng mga nagtatrabaho dito. And also, kokonti na lang ang mga estudyanteng nakatambay dito ngayon. Usually kasi, yung mga tambayan ng iilang students is either the library, benches or field.

Pumuta kami sa pang-apatan na table at umupo naman siya sa tabi ko. Inub-ob ko na lang ang sarili ko sa mesa. And this is the beggining of her rants and craps about this day. She would just talk and talk, not caring if I was listening or not. Her mouth is just like a rifle. Bratatatata, yeah, right, whatever.

And I hated it the most is when she's in the kilig mode talking about her crush and such, she's punching me, slapping my arm, squeezing mga hands tight. Yeah, napaka-sadista. But I love her sooooo much, sanay na 'ko diyan. And she's very frank, isa pa rin yan sa mga nagsutuhan ko sa kanya.

When you look ugly on your outfit for today, she'd totally say it in your face. Kaya nga kadalasan, napapagkamalan siyang bitch or something. But she doesn't care as much as I. Dumating na yung pina-order niya then we started eating.

Halos hindi na nga siya makakain sa sobrang daldal kaya binatukan ko nga. "What the heck was that for?!" Sigaw niya sa mukha ko. "You're talking too much, it's annoying. Especially when we eat." I said then took a mouthful. Yeah, I'm frank as much as hers, that's why were best of friends. Lol

She just grimaced and shutted up. Good girl. ;) I roamed my eyes around the canteen. I just feel like somebody's watching me. But, well, I might don't care. At pinagpatuloy ko na lang ang pagkain.

I ended a burp and Jamie would always 'eeeeewwww' then she'd burp after. Silly girl, right? We took our seats of then she paid for everything. We went out of the cafeteria when someone grabbed my arm. "I might kidnap you're bestfriend Jamie!" Kael shouted at her, she just smile and an ok sign. I glared at her but she just shrugged.

"Ano ba ang kailangan mo??!" I flinched as I removed my arm away from here. "I know you'd just run away. Sorry." Sabi niya sabay haplos a braso kong magkakaroon na ata ng pasa sa higpit ba naman ng hawak niya.

"What do you want, Kael?" Sabi ko habang tinitingnan siya ng mabuti sa mata. I can't stand it, naiilang ako. But I must. "I--uh--you know--uhmm--" He stuttered. Gosh! Is something wrong??

"What is it??" Sabi ko habang siya naman ay halos hindi mapakali sa kinatatayuan niya. "Damn this shit." He muttered, but I know he's not pertaining to me, maybe.

I started to walk away. "Wait!" He yelled over but I didn't stopped walking. "Canne!" He shouted. The others snaps their heads. Seriously?? Are they Canne? Are they me?? -___- But I still didn't stopped. "Best friend!" He yelled again at that made me stop down my tracks.

Those words pangs in my heart tremendously. Right. Best friend, right?? I smiled bitterly at my thought. "What is it this time, best friend??" I snapped at him. I even emphasized that word. An it kills me.

He pulled me into a hug. Anong ginagawa niya??! Were in the middle of a field for goodness sake! Baka maakusahan pa kami nito for public display of affection! Gosh! "Wouldyougooutwithme?" Sabi niya pero hindi ko maintindihan.

I hugged hime back. "Come again? You talk fast." I stated the obvious be he just chuckled. "I said.." He slowly said this time.

"Would.. you.. go.. out.. with.. me?" He wispered in my ear and automatically, my eyed widened at mga blood rushed over my face.

A/N: Nakalimutan ko na ang plot nito. Huhu </3 Lakas ng ingles ko sa offshoot na 'to. Hahaha. Thank you sa mga bumabasaaa. ♥