Inazuma Eleven GO Moja Historia

•8•

W sumie to nikt się mną nie interesuje, Axel nigdy do mnie nie dzwoni, nie pisze ani nic, Celia myśli tylko
o sobie a przyjaciół nie mam. Szybko zasnęłam
a rano tak jak zawsze poszłam do szkoły, po szkole trening i do domu. Idąc
w kierunku domu zaczęłam myśleć czy co ze sobą zrobić i pomyślałam że poprostu spróbuje się pogodzić z Celią, w końcu nie możemy się ciągle kłócić. Stanęłam przed domem, powoli chwyciłam za klamkę
i ostrożnie otworzyłam drzwi. Wchodząc do domu od razu wyczułam że będzie kłótnia, nie pomyliłam się. Celia właśnie rozmawia przez telefon, słysząc moje imię od razu podeszłam
i spytałam z kim rozmawia.
- Maya, to nie twoja sprawa z kim ja rozmawiam.
- Ale skoro słyszę moje imię to chyba mogę wiedzieć
z kim.
- Wydawało ci się.
Celia poszła do innego pokoju i dokończyła rozmowę.
- Tak to już ustalone, muszę kończyć.
Rozłączyła się i poszła do mnie.
- Z kim rozmawiałaś?
- To nie twoja sprawa jasne?
- ...
Na 100% słyszałam moje imię ale już pewnie nie wyciągnę od niej tego z kim rozmawiała. Nagle dostałam wiadomość, chyba od kapitana. Napisał że nie mogę już grać z nimi
w drużynie. W sumie to się nie dziwię, kto normalny tak poprostu nawet bez sprawdzenia moich możliwości by mnie przyjąć, kogo kolejek przyjął. Celia poszła na chwilę do sypialni po jakieś pudła a ja wykorzystałam to że zostawiła telefon
i sprawdziłam z kim rozmawiała. Okazało się że to ten sam numer z którego dostałam wiadomość że nie mogę być w drużynie. Nie mogę uwierzyć że Celia mogłaby się mieszać
w wyrzucenie mnie
z drużyny w której chciałam być od zawsze. Wybiegłam
z domu zalana łzami
i pobiegłam przed siebie, nie rozumiem czemu ona chce żebym wyleciała z drużyny. Biegnę z łzami w oczach więc ledwo widzę co jest przede mną.