The Other Side || N.H

021

Een uitgestrekte versie van haar naam trekt Jaslyn langzaam richting het bewustzijn.
'Hmmm,' mompelt ze zacht. Een nieuwe versie van haar naam klinkt, ditmaal met een hoog piepstemmetje. Ze moet moeite doen haar lach in te houden en knippert dan haar ogen open. Niall's gezicht bevindt zich op nog geen centimeter van haar gezicht. Jaslyn moet opeens moeite doen hem niet vol op zijn lippen te zoenen.
'Eh.'
'Ze is wakker!' Niall brengt weer wat afstand tussen hen en steekt triomfantelijk zijn armen in de lucht. Jaslyn grijnst en draait zich met een geeuw naar haar rug.
'Wat is er aan de hand hier?' vraagt ze dan.
'Ik had honger, maar ik wilde je hier niet alleen achterlaten.'
Jaslyn rolt haar ogen en gaat voorzichtig overeind zitten. Ze gaapt nog een keer terwijl ze het elastiekje uit haar krullen trekt en kijkt Niall dan aan.
'Ni...' begint ze voorzichtig. Niall lijkt te beseffen waar ze heen gaat en zijn gezicht betrekt.
'Ik weet het. Maar we vliegen tenminste nog samen!' zegt hij dan opgewekt. Jaslyn schudt met een glimlach haar hoofd. Altijd het positieve zien. Deze man is echt een zonneschijn in mijn leven. Niall verlaat het bed en strekt zich even uit. Jaslyn haalt een hand door haar krullen en probeert het gebeuren te negeren. Waarom moet hij dan ook alleen in zijn boxer slapen. Ze staat zelf ook op en rekt zich uit. Dan schudt ze alles los en loopt ze op blote voeten richting de kast.
'Over half uurtje terug hier voor ontbijt?' vraagt Jaslyn terwijl ze door haar kleding wroet. Ze kijkt even kort over haar schouder en krijgt nog net mee hoe Niall knikt.
'Kan je dan nu weg gaan?'
Niall lacht luid en laat zijn hand even over haar middel glijden.
'Alles voor jou.'
Jaslyn glimlacht nog een laatste keer naar hem en hoort dan al snel de deur naar haar kamer dichtvallen. Ze zucht opgelucht en laat zich naar de grond zakken. Echt hoor, ik houd van die jongen, maar er moet snel wat gebeuren of ik ga hier langzaam dood. Ook al is het alleen maar het stellen van grenzen, want met deze vage shit kan ik ook niks. Jaslyn begraaft haar hoofd in haar handen en zucht lang en diep. God, help me.

Stipt een half uur later wordt er op haar deur geklopt. Jaslyn is al begonnen met het inpakken van haar koffers en wordt omgeven door al haar troep. Hierdoor duurt het even voordat ze veilig de tocht naar haar deur gemaakt heeft. Er wordt nogmaals geklopt.
'Ja ja!' roept ze. Met een ruk trekt Jaslyn de deur open.
'Dat werd tijd,' zegt Niall met een glimlach. De andere jongens knikken instemmend en Jaslyn trekt een wenkbrauw op.
'Moet ik jullie herinneren aan gisteren? Toen ik en Liam vijftien minuten op jullie hebben zitten wachten voor het eten?'
Liam knikt instemmend en stapt naast Jaslyn. 'Ja jongens, de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.'
Jaslyn lacht en stapt dan opzij om de jongens binnen te laten. 'Ik ben aan het inpakken, dus let alsjeblieft niet op de rommel.'
De jongens proberen de rommel zo goed als het lukt te ontwijken en nemen overal en nergens plaats.
'Ik moet alleen nog even mijn telefoon zoeken en mijn haar doen en dan kunnen we ontbijten,' zegt Jaslyn vlug. Ze duikt de slaapkamer in en kijkt rond voor haar telefoon waarvan ze zeker weet dat hij er moet zijn. Jaslyn spot hem half onder een van de kussens en grist hem er snel onder vandaan. Ze glimlacht als de telefoon oplicht en een foto van haar en Stefani tevoorschijn komt. Hoeveel er wel niet veranderd is. Jaslyn kan niet wachten om Stefani over alles te vertellen.
'Jas?' hoort ze Niall dan vragen.
'Ja! Ik kom!' Ze grist ook snel een elastiekje mee en loopt dan de woonkamer weer in. De jongens springen op en Jaslyn volgt ze de kamer uit. Terwijl ze richting de liften lopen vlecht ze met vlugge vingers haar haar in. Ze kan vanuit haar ooghoeken zien hoe Louis haar bewonderend aankijkt, maar hij geeft verder geen commentaar.

Het ontbijt verloopt rustiger dan normaal. Ze lijken allemaal het besef te hebben dat vandaag de laatste keer is dat ze zo samen zijn als een groep. Jaslyn weet niet of de jongens haar ook gaan missen, maar ze weet in ieder geval dat ze hen wel gaat missen. Hoe snel ze wel niet onderdeel kunnen worden van je leven. Ze zucht heel licht en laat haar pink over de rand van haar theeglas glijden. Ondertussen kijkt ze de tafel even rond. Louis en Liam zijn verzonken in een gesprek over een aantal fandom memes die de ronde doen op twitter. Ze moet een glimlach onderdrukken. Als de fans eens wisten hoeveel de jongens wel niet zien. Haar blik glijdt verder naar Zayn, die wat gedachteloos een stuk toast naar binnen werkt terwijl hij met zijn rechterhand wat schetst in een van zijn schetsblokken. Dan glijdt haar blik naar Harry, met wie ze oogcontact maakt. Hij knipoogt en tuit zijn lippen even. Jaslyn rolt haar ogen en richt haar blik snel op Niall, die naast haar een bord vol naar binnen aan het schransen is. Ditmaal kan ze haar glimlach niet onderdrukken.
'Wat?' mompelt Niall met volle mond. Jaslyn fronst en ze ziet hoe Niall zijn mond leeg maakt.
'Wat?' herhaalt hij dan.
'Niks. Gewoon. Ik ben heel dankbaar dat ik dit mee heb mogen maken.' Ze is even stil en glimlacht dan mistroostig. 'Ik ga jullie missen.'
De anderen staken hun gesprekken en activiteiten en richten zich naar Jaslyn.
'Denk maar niet dat je van ons af bent hoor,' zegt Louis. Hij slaat een arm om haar schouders en kijkt haar met een glimlach aan.
'Vanaf nu hoor je er gewoon bij,' stemt Liam in. Ook Zayn en Harry knikken instemmend. Jaslyn neemt het in ontvangst met een glimlach, maar een cynisch stemmetje binnenin wordt er niet stiller van. Dit zeggen ze alleen maar. Straks zijn ze je vergeten en ben je weer dat meisje in het publiek. Het zeurt maar door en is al de gehele week niet stil. Jaslyn weet het, probeert dit geluk nog wanhopig vast te houden voor de laatste uurtjes, maar ze kan het langzaam weg voelen glippen.

'Heb je nu alles?' wordt er ongeduldig gezeurd. Jaslyn steekt haar hoofd om de hoek van de badkamer deur en kijkt Niall streng aan. Zijn koffers staan geduldig naast de bank te wachten, maar Niall zelf ijsbeert ongeduldig rond de salontafel. Jaslyn rolt haar ogen even en gaat rustig verder met haar inspectierondje. Als ze dan besluit dat ze echt niks vergeten is loopt ze de woonkamer weer in.
'Ik heb alles.'
'Eindelijk!' roept Niall uit. Jaslyn rolt weer haar ogen, is bang dat nog een keer vast komen te zitten met de hoeveelheid dat ze haar ogen rolt rond de jongens.
'Ik kan me niet veroorloven om dingen achter te laten. Jij hebt misschien het geld alles te vervangen, ik ben aan het sparen voor een eigen huisje en kan me dat dus niet veroorloven,' zegt ze tegen hem. Jaslyn pakt haar koffer vast en begint richting de deur te lopen.
'Sorry,' hoort ze Niall mompelen. Ze kijkt hem met een zachte glimlach aan.
'Het maakt niet uit, ik was niet boos. Je moet alleen er rekening mee houden dat ik in no way hetzelfde geld heb als jij.'
Niall knikt heftig en Jaslyn lacht zachtjes.
'Laten we nu maar gaan dan.' Ze opent de deur en trekt vragend een wenkbrauw op. Niall verlaat de kamer, koffers achter hem aan en Jaslyn volgt. Ze laat nog een laatste blik door de kamer glijden en sluit dan de deur. Dank je wel voor de afgelopen week, kamer. Ik zal het niet vergeten. Ze volgt Niall de lift in en glimlach dan als de deuren beneden open glijden. De gehele crew staat al te wachten, koffers overal verspreid. Paul staat bij de receptie, een overdaad aan kaartjes in zijn handen. Uitchecken laten ze dus duidelijk aan hem over.
'Ik ga ook even uitchecken,' fluistert ze zacht tegen Niall. Die knikt en Jaslyn maakt haar weg naar de andere receptioniste.