Chapter Five: The Invitation
Kasama ko si Bryan andito kami ngayon sa Cafetria sa labas ng Campus. Dahil maayos naman ang break-up namin naging mas close pa kami ngayon. Hindi talaga totoo yung kasabihan na ex-lovers can't be friends kasi sa sitwasyon namin ngayon daig pa namin ang mag-bestfriends sa closeness namin. Nasasabi kasi namin sa isat-isa yung tunay na nararamdaman namin. At naipapakita rin namin yung mga flaws namin na walang anumang takot na baka wala ang isat-isa. Kaya heto para kaming "on a date" kahit na ang totoo were just hanging out to wait for Erica.
"So kumusta na si Prince?" bigla niyang tanong asa akin.Naikwento ko na rin kasi sa kanya ang tungkol sa mga wierd dreams ko kay Prince.
"ha! Ah ayun dreamboy pa rin" walang anumang sagot ko.There are times kasi na hindi na siya laman nang mga panaginip ko.But I'm still wondering kung sino talaga siya.
"Alam mo bang tinakot mo silang lahat sa Prince na yan." half smiling na sabi nito.
"What do you mean na tinakot ko?" maang na tanong ko bago sumubo ng pagkain.
"They think your crazy because of what have I done." sabi nito na niyuko ang lasagna na kinakain namin.Nagulat ako sa sinabi niya nakakapagtaka naman kasi talaga bakit Tinakot ang term. "Actually me too. I feel so damn at that time." nanatili pa rin syang nakayuko.
"Bakit nyo naman naisip yun." tanong ko ulit habang nakatingin sa kanya. "Hoy! humarap ka nga sa akin ngayon ka pa nahiya kung kelan wala na tayo." Puna ko ng nanatili pa rin siyang nakayuko.
"I don't see you cry. Erica saw you. But when you wake-up talking about someone who don't really exist. They tought that was just your way of holding the pain inside. Baka daw nagbreakdown ka ng hindi namin alam." mahabang paliwanag niya.
"And" ang babaw ha! talagang may pagkaloko-loko rin isip ng mga ito minsan.
"At first nabuhayan ako ng loob na mahal mo nga talaga ako. But then I realize how stupid I am for making you feel that way. I feel so damn guilty kaya ng tawagan ako ni Erica I run as fast as I can to talk to you." dagdag pa niya
"Guilty eh nakita ko nga kayo ulit diba?" sabi kong may bahid ng hindi makapaniwala at pinanlakihan pa siya ng mata.
"Hindi ko naman alam yung tungkol sa likod ng Gym I thought yung sa Mini Park was the First." Hindi ko nga pala kinuha ang attention nila nung nakita ko sila sa Gym I just run away at hindi rin pala niya ako napansin. "Sinabi lang ni Erica na pangalawa na pala yun." sagot naman niya na nakatingin na sa akin.
"Oo nga pala hindi nyo kami napansin noon." sabi ko na lang. "Busy ka kasi sa paghalik eh." sabi ko na parang walang kwenta ang pinag-uusapan namin.
"Why?" maya maya ay tanong niya.
"Why, What?" Takang tanong ko naman sa kanya..
"Why you didn't say anything the first time you saw us?" tanong niya sabay binitawan ang mga kobyertos at nag-cross-hands saka ako matiim na tinitigan.
"What's the point of asking Why did it eh kitang-kita naman na you fall out of love. I cry and run home asking myself ano ang kulang then I realize it is something na ako mismo hindi handa. I realize I don't grow and that makes me realize I don't love you the same. Prince makes me realize everything that night." kwento ko sa kanya.'
Nasa ganon kaming usapan nang dumaan si Brenda sa harap ng Cefeteria at lumampas sa salamin na nasa harapan namin ni Bryan. Mukha namang hindi niya kami napansin dahil derederetso lang itong lumakad.
BINABASA MO ANG
Lizanne's Dreaming of you...
Science-FictionAno ang gagawin mo kung sa gabi- gabing pagtulog mo ay lagi kang dinadalaw sa iyong panaginip ng isang gwapong lalaki at sasabihing mahal na mahal ka? Eto ang kwento ni Lizanne, laging laman ng mga panaginip niya ang napakagwapong lalaki na hindi ni...
