Hayal~Et (NefTah)

32.Bölüm ~Yengem Düğündeyuk!~

Satır içi yorumlarınızı bekliyorum yengem!!

Ertesi sabah Hande telefonunun ısrarla çalmasıyla uyandı. Telefonu alıp baktığında merkezden aradıklarını gördü ve hemen açtı.

Hande: Efendim?

👮‍♀️: Amirim acil merkeze gelmeniz gerekiyor.

Hande: Noldu?

👮‍♀️: Dün gece bir vaka olmuş onunla ilgili gelin burda detaylıca anlatayım.

Hande: Tamam hemen geliyorum.

Hande hızla hazırlanıp soluğu merkezde alır.

Hande: Olay ne?

O sırada arkadan gelen Tolga cevap verir.

Tolga: Olay benim, sensin.

Hande: Ne?

Tolga: Hadi gel hadi.

Tolga Hande'nin elinden tutup kendi odasına sürükler. Odaya girdiklerinde de kapıyı kilitler.

Hande: Tolga napıyosun delirdin mi?

Tolga: Seni bi süre saf dışı bırakıyorum güzelim.

Hande: Hihh! Tahir için. Sen varya sen, sen bittin olum!

~~

Bu sırada Tahir okul kapısının önünde Nefes ve Yiğit'i bekliyordur. Nefes ve Yiğit okula geldiklerinde Yiğit hemen babasını görür.

Yiğit: Babaa!!

Koşup babasına sarılır.

Tahir: Oğlumm nasılsın bakıyım?

Yiğit: İyiii ama keşke sende yanımızda olsan.

Tahir bir an Nefes'e bakar.

Tahir: Olucam Yiğidim olucam.

Yiğit: Söz mü?

Tahir: Söz.

Yiğit: Heyyo!!

Nefes: Hadi annecim derse geç kalacaksın.

Yiğit koşturarak okula girer.

Tahir: Nefes konuşalım mı biraz?

Nefes çok kırgındır ama kızamıyordur da napsın seviyo işte. Yine de soğukça cevap verir,

Nefes: Olur.

Tahir arabayı gösterir. Sessizce arabaya binerler. Ve yine sessiz geçen bir yolculuğun ardından Çivra'ya gelirler. Her zamanki yerlerine oturduklarında Tahir söze başlar.

Tahir: Ben ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum. Nasıl düşünmem gerektiğini bile bilmiyorum. Koca bir boşlukta gibiyim. Geçmişini hatırlamayan, kendisini tanımayan bomboş bir insan. Uyandığım andan beri yanımda hep sen vardın. Hiç ayrılmadın başımdan. Dedim ya hiçbir şey hatırlamıyorum diye ama hislerim onlar hep vardı sanki. Kendimi sana hep yakın hissettim. Hep yanımda ol istedim söylediğin her şeye koşulsuz inandım. Ama o gün bilmiyorum kafam karıştı işte sen bana hiçbir şey anlatmadın o adam geldi saçma sapan konuştu-

Nefes: Sende ona inandın.

Tahir: Evet Allah kahretsin ki evet! Bir an olsun kafam karıştı. Nefes, (Nefes'in yüzünü avuçları içine alır.) Nefesim nolur affet. Nolur eskisi gibi hep yanımda ol.

Koskoca adamın küçücük çocuk gibi yalvarması, gözlerinin dolması...
Daha fazla dayanamadı ve hemen kollarını doladı Tahir'in boynuna. Tahir de hemen sımsıkı sarıldı nefesine. Ayrıldıklarında Nefes girdi söze,