Nje adoleshenc ndryshe

Pjesa 7

-Hey ckemi! ishe i zene apo jo? Pasi nuk me telefonove me pare.
Dukesha pak e s...hqetesuar dhe ai e kuptoi kete gje.
-Epooo, ja . . . . .
-Cfare?
-Isha pak i zene me te dashuren time. po . . . .
-Si?!
-Po tallem,- me tha duke qeshur,- por bera nje dush pasi me ndodhi dicka e papelqyeshme sot, dhe me pas erdha te dyqani.
-E papelqyeshme?! C’gje e papelqyeshme?
U bera shume kurioze ta dija por gjithashtu nuk do i tregoja per ate se cfare ndoshi sot.
-Eshte pak e sikletshme per mua,- me tha.
-He tani tregome. Te luteeem.
-Ne rregull. Epo sot hengra nje filxhan me krem cokollate kokes.
U ndjeva shume ne turp dhe faj. por ama nuk e ndalova dot te qeshuren.
-Hey, kjo nuk eshte per te qeshur, nuk e meritoja ate gje,- tha ai duke folur dhe qeshur.
-Me vjen keq shum, vertet. Me fal. Por ama vet e kerkove. Mund te me beje nje mesazh ne telefon a dicka tjeter qe te me tregoje se ishe ti ai djali.
-Por une te dergova letren.
"Oh Zot! Letra! E harrova fare. Jam vertet nje budallaqe" ,- po mendoja me vete.
-Pra ti paske qene ai djali.
-Po une isha.
Ia plasa se qeshures serisht. Nuk mund ta kontrolloja dot.
-Epo ka edhe me keq,- i thashe.
-Oh po sigurisht. Te pakten nuk me nxive njerin sy.
-Atehere mos u shqeteso per kete gje,- i thashe,- do e kem parasysh per heren tjeter.
Filluam te qeshnim.
-Po ai djali qe ishte ne tavoline me ty dhe shoqen tende kush ishte? Pasi te perqafonte shpesh.
-Ai? I dashuri im,- i thashe serioze.
-Oh paske zene te dashur,- me tha paksa i merzitur.
-Jooo. Ai eshte shoku im me i ngushte. Jemi si moter dhe vella.
-Ahaa, mire. Mendova se mos ishit te lidhur.
Po rrinim ne heshtje.
-Me ne fund te njoha per fytyre se kush je.
-Oh,po. Por ama ne menyren me te keqe te mundshme. Me detyrohesh nje te dalur bashke.
-Cfare?! Po tallesh vertet?
-Jo, jo. Tani qe me njohe per fytyre besoj se mundesh.
-Une... Nuk besoj se mundem.... -thashe me gjysem zeri.
-Edhe pas atij filxhanit me cokollate kokes? E meritoj nje gje te tille edhe pas asaj gjeje besoj.
Nuk mund ti thoja jo pasi ndjehesha ne faj per ate qe ndodhi.
-Ne rregull,- i thashe.
-A mundesh neser?
-Oh, po. jam krejt lirshem.
-Atehere neser do shihemi tek Angels ne cfare ore? Si thua per ne 10?
-Ne rregull. Ne 10 tek Angels.
-Me duhet ta mbyll pasi jam ne dyqan dhe kam kliente. Nuk te vjen keq vertet?
-Patjeter qe jo. Pashim. Flasim me vone.
-Po patjeter. Pashim.
Ora ishte 1. Mami u kthye ne shtepi dhe po hanim dreken kur Laura me telefonoi.
-Hey Xhulia, ckemi?
-Ckemi Laura cpo ben?
-Hic po rri. Po ti?
-Ne fakt tani jam duke ngrene.
-Oh me fal te nderpreva. Atehere nuk po e zgjas shume. Do vish pasdite nga une? Domethene kur them pasdite ti e kupton qe pasi te mbarosh se ngreni te vish.
Qesha.
-Po,patjeter.
Mbarova dreken, rregullova kuzhinen dhe shkova te Laura. I tregova per ate qe kishte ndodhur dhe u shkri se qeshuri. Edhe une se bashku me te.
-Nuk mund ta besoj se e ke bere nje gje te tille.
-Epo ti vete e ke thene. Nuk ka asgje qe nuk mund ta bej.
-Posi, posi.
Filluam te qeshnim perseri.
-E lame per neser qe te takohemi,- i thashe.
-Vertet? Ku dhe kur?
-Ku isha sot ne oren 10. Nuk e di se cfare te vesh.
-Po deshe hua ndonje nga rrobat e mia, ti e di. Mjafton te me thuash.
-Patjeter. Por neser eshte koha te me kthesh nderin. Nuk mund ti kerkoj perseri leje per te dale pasi sot dola.
-Sigurisht. Per kete jane shoqet e ngushta.
-Po, pastaj neser me ndihmon se cdo vesh. Dhe sille njeher ate bluzen tende gri te hapet.
-Ne rregull.
-Po he? Ckemi ndonje gje nga ti?
-Si perhere, me Nestin. Eshte kaq i mire dhe i embel. E dua shume dreqin.
-o.O... Dikush paska ngrene shum cokollata ndersa dike tjeter e paska terhequr me teper poshte rera thithese e dashurise.
-Budallaqe.
Filluam te qeshnim. Me te koha kalonte shume shpejt, dukej sikur fluturonte.