"Δεν φαντάζεσαι, σου λέω. Ο Μάττ είναι άλλος άνθρωπος! Μέχρι και σε πάρτι πήγε!" Είπε η Αναΐς ενώ έβαζε μερικούς από τους καφέδες που είχε μόλις φτιάξει η Μέι σε έναν δίσκο, για να τους πάει μετά σε κάποιο από τα τραπέζια.
"Σου τα έλεγα εγώ, ο Κάσπερ είναι διαμάντι." Αποκρίθηκε η φίλη της, ενώ την ίδια στιγμή φύσιξε μια σκουροκάστανη, σγουρή τούφα από τα μαλλιά της, για να φύγει από το πρόσωπο της.
Σήμερα το καφέ ήταν γεμάτο κόσμο, ήταν μια πολύ κρύα μέρα και πολλοί άνθρωποι είχαν αποφασίσει να απολαύσουν μια ζεστή σοκολάτα ή έναν αχνιστό καφέ, μαζί με τα διάσημα κέικ που πουλούσε.. Η θέρμανση ήταν τόσο υψηλά, που σε συνδιασμό με τη σκληρή δουλειά, προκαλούσε στάλες ιδρώτα να κυλούν στο σκούρο δέρμα της Μέι, που δεν είχε καθίσει ούτε λεπτό από το πρωί για να κάνει διάλειμμα.
"Πήγαινε αυτά στο τραπέζι τρία." Είπε στην Αναΐς η Μέι, βλέποντας τη φίλη της να κρατάει το δίσκο. "Ύστερα πάμε να κάνουμε ένα διάλειμμα, θα αναλάβουν η Έρις και ο Όσκαρ για λίγο."
Η Αναΐς απομακρύνθηκε από τον πάγκο με τον δίσκο στα χέρια, και πλησίασε ένα γωνιακό τραπέζι στην άκρη της τζαμαρίας, στο οποίο καθόταν μια παρέα από φοιτητές, που συζητούσαν καθώς διάβαζαν.
"Ορίστε οι καφέδες." Είπε ευγενικά και ύστερα άρχισε να μοιράζει τις κούπες στην παρέα. Όταν πια είχε τελειώσει και όλα τα παιδιά την είχαν ευχαριστήσει, παρατήρησε ένα ανοιχτό βιβλίο μπροστά σε μια κοπέλα με ξανθά μαλλιά, που καθόταν στ' αριστερά της.
"Ανατομία;" Ρώτησε βλέποντας τη γνωστή σελίδα του βιβλίου, θυμόμενη τις αμέτρητες ώρες που καθόταν εκείνη για να καταφέρει να μάθει το βιβλίο αυτό.
Και όλα αυτά για να μοιράζει καφέδες και γλυκά σε ένα γωνιακό μαγαζί, και ο ίδιος τους ο γιατρός να τη λυπάται και να κάνει δωρεάν θεραπείες στο γιο της...
Η κοπέλα γύρισε και την κοίταξε απορημένη. "Ναι." Αποκρίθηκε, έπειτα έκανε μια γκριμάτσα. "Είναι δύσκολη, όμως."
Η Αναΐς τής χαμογέλασε συμπονετικά. "Ξέρεις, βοηθάει αν τα μαθαίνεις με τις εικόνες. Είναι πιο εύκολο έτσι." Τη συμβούλεψε.
Πόσο ειρωνικό, σκέφτηκε μετά. Εγώ δεν την τελείωσα καν την ιατρική...
Η νεαρή κοπέλα φάνηκε για λίγο σκεπτική.
"Έξυπνο. Σας ευχαριστώ." Είπε τελικά και της χαμογέλασε. Η Αναΐς την είδε που ήταν έτοιμη να ξαναπεί κάτι, και ήταν σίγουρη τι θα ήταν αυτό.
