ZORAKİ EVLİLİK PARK JİMİN

1.Bölüm❣"Evlenmeni İstiyorum"

Merhaba 🙋

Nasılsınız?

Yorum yapmayı unutmayın 🗨️...

İyi okumalar❣

M.J.: Olamaz, olamaz, olamaz yine geç kaldım! Patron beni geberticek! Ah Min Jee ah Min Jee niye alarmı kontrol etmezsin ki?! Yok yani anlamıyorum bu aralar bu alarmın nesi var niye çalmıyor?! Ah cidden çıldırıcam!

*Min Sung arıyor...*

M.J.: Efendim Min Sung?

M.S.: Alo kızım neredesin sen?

M.J.: Hiç sorma Min Sung hiç sorma! Ya! Yine alarmım çalmamış! Yine o yüzden geç kaldım.

M.S.: Alarmın çalmadığına emin misin sen? Bence o çalıyor ama sen duymuyorsun.

M.J.: Ya! Dalga geçme benimle! Sabah kalkmak için en az 20 tane alarm kuruyorum hepside son sesine kadar açık! Hadi ben duymuyorum diyelim, Ya Eun'da mı duymuyor?!

M.S.: İyi tamam tamam.

M.J.: Hem ayrıca benim uykum o kadar da ağır değildir! Bir "çıt" sesiyle hemen kalkarım ben!

M.S.: Hı hı tabii tabii.

M.J.: Ya! Kim Min Sung!!

M.S.: Tamam tamam hemen kızma. Neredesin sen şu an?

M.J.: Kafeye yaklaştım sayılır. Işıkların olduğu marketin oralardayım.

M.S.: İyi tamam bekle beni orada geliyorum hemen.

M.J.: Yok yok sakın gelme! Patron iyice tedirgin olur.

M.S.: Yok merak etme sen. O işi hallederim ben.

M.J.: Ciddi misin?! Kralsın be Min Sung!

M.S.: (Gülerek) Kes yalakalığı, geliyorum bekle beni orada.

*kapatır*

M.J.: Tamam ama patron çok kızdı mı? A-Alo? Min Sung? (Telefonun ekranına bakarak) Yüzüme kapattı.

      Min Jee bir kenara geçip Min Sung'u beklemeye başladı.

                                ***

      Jimin odasında mışıl mışıl uyurken dedesinin aşağıdan bağırmasıyla kalkıyor.

J.H.: Jimiiin!!! Jimiiiiiin!!!

Jm.: Ahh bu ne ya sabah sabah?

J.H.: Jimiiiiiin! Aşağa gel konuşacağız!

Jm.: Dede! Eyvah şimdi yandım ben!

J.H.: Jimiiiiin! Evde olduğunu biliyorum, buraya gel!

Jm.: Saat! Saat kaç?!

        Jimin aceleyle telefonunu eline alıp saate baktı.

*Saat: 10.30*

Jm.: 10.30 mu?! Eyvah! Dedem beni öldürecek! Şimdide 10.31 oldu! Dedeme görünmeden kaçmam lazım!

       Jimin hızlıca üstünü değiştirdi ve "dedeme görünmeden nasıl gidebilirim?" diye düşünüyorken gözü odasındaki küçük balkona çarptı. Arabanın anahtarlarını da alıp atlayacaktıki telefonu aklına geldi. Hızlıca telefonunu alıp gitmeye kalkıştı ki aşağıdan sesler gelmeye başladı.

W.J.: Efendim, Jimin Bey yok galiba isterseniz şirkete gidelim.

Jm.: (Kısık sesle) Evet evet lütfen gidin, dede lütfen 🙏.