Kidnapped.(Greek)

Kεφάλαιο 3.

Jason's P.O.V.

Γαμωτο. Τώρα βρήκαν να έρθουν; Εκατσα αποτομα στον καναπέ και μπήκαν ολοι μεσα φωναζοντας και γελώντας. Σταματησαν αποτομα οταν ειδαν πως η Clarissa "κοιμάται".

"Επ, μαλακες πως κι απο δω; "ειπα ειρωνικά κι ακουμπησα το κινητό μου στο τραπεζακι μπροστά μου." Δεν σου ειπε ο Liam πως θα ερχομασταν; " είπε ο Ian και φάνηκε μπερδεμενος. " Ναι. " ειπα και κοιταξα προς το μέρος της Clarissa. Την είδα που αναδευτηκε στον καναπέ και εκανε πως ξυπνουσε. Ενα μουγκρητό βγήκε από το στομα της και ετριψε τα ματια της σαν μωρό. Πραγματικά ηταν λες και μολις ξύπνησε. Εντυπωσιακό. Ολοι την κοιταζαν.Εκεινη σηκωθηκε κι εκατσε στον καναπε κανονικα κοιτώντας το πάτωμα "αγουροξυπνημενη." "Λοιπόν, ωρα για μερικές συστάσεις δεν νομίζετε; " ειπε ο Sean ενω κάθησε διπλα της. Εκεινη κοιταξε σαν χαμενη γυρω της και μολις "καταλαβε τι ειχε γίνει" χαμογελασε και κούνησε καταφατικα το κεφαλι της. "Εγω, ειμαι ο Sean."  εγνεψε "Ian"  της είπε ο μικρός και της έκλεισε το ματι. "Ασε ρε νιανιαρο... " ειπε. "Τελικά έχεις ονομα. " η φωνη της ακούστηκε σαν να συμπέρανε κάτι αλλα και ειρωνικη ταυτόχρονα. Αφου συστήθηκαν ολοι ειδα οτι έλειπε ο Liam. Τρομαζοντας την Clarissa η πορτα ανοιξε αποτομα και μπήκαν τα δύδυμα. Σηκωθηκα απότομα και ετρεξα προς το μέρος τους, τους αγκαλιασα και τους δυο και σε κλασματα δευτερολεπτου επεφταν μπουνιές δίπλα μου. Τα δυδυμα έλειπαν δυο χρόνια. Δύο ολόκληρα χρονια. Ειχαν φύγει μισορεξιές και γύρισαν με φουσκωμένους μύες λες και κατάπιναν μπαλονια. Συνέχισαν να παίζουν "ξυλο"  οι υπολοιποι. Την κοιταξα και εκεινη γελούσε κρατώντας ενα μαξιλάρι κοιτώντας τα παιδιά να ψευτοπλακώνονται.  Πηγα κι εκατσα διπλα της. Το γέλιο της, σταμάτησε απότομα μόλις ένιωσε την αυρα μου διπλα της. Δεν γυρισε καν να με κοιτάξει.Δεν το ήθελε. Αν την πηδουσα μετα θα το μετανιωνε και.. Τι μαλακία πηγες να κάνεις ρε μαλάκα Jason.  Πρέπει να το τελειώσω τωρα. Πριν καν ξεκινήσει. Σοβάρεψα το ύφος μου και είπα το ονομα της όσο πιο ψυχρά μπορεσα. Γυρισε το κεφαλι της και με κοιταξε μς απορία και ενα αχνο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της. Δεν την καταλαβαινω. Και αχ θεε μου κανε σε παρακαλώ να μην την θελω.

Clarissa's P.O.V.

Δίπλα μου καθησε ο Jason. Συνεχισα να κοιταω τα αγόρια που ειχαν πέσει στο πατωμα σαν μια μαζα που κινουταν περα δώθε. Ακουσα ενα άψυχο, κυρίως παρακλητικο Clarissa απο διπλα μου που ειχε μια γευση μετάνιας. Παρόλα αυτά ειχε ακουστεί πολυ γελοίο και κράτησα το γελιο μου φυλακισμένο σε ένα χαμόγελο. Γυρισα να τον κοιτάξω. Τα φρύδια του ήταν σμιγμένα και προσπαθουσε να πει κάτι. "Ναι.." ειπα για να του δώσω φόρα. "Αυτό που πήγαμε να κάνουμε ηταν λάθος." ειπε τελικά και το σαγονι μου επεσε στο πατωμα. Έμεινα λιγα δεύτερα ετσι. Έκλεισα τον στόμα μου και καθάρισα τον λαιμό μου. "Πως;"  ειπα. Ηθελα να το ακουσω ξανα αυτό. "Ξέρεις που.. Εγω κι εσύ..Δεν πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο." σταμάτησε για λιγο και συνεχισε. Γυρισα να κοιτάξω τους άλλους να μιλάνε. Όρθιοι πλέον με τσαλακωμένα ρουχα και αναμαλλιασμενοι. " Δεν γίνεται Clarissa." ειπε πιο αποφασιστικά και σηκώθηκε. Βγήκε απο το δωμάτιο και επέστρεψε με ένα κουβα, σφουγγαριστρα και μια σκουπα. Ηλεκτρικη σκούπα. Είχα μείνει να κοιταζω τα παιδιά που μιλούσαν οταν άκουσα το ονομα μου. Ο Jason έδειχνε στον Dylan την σφουγγαριστρα και εκείνος άρπαξε την ηλεκτρικη και κατευθύνθηκε προς την αποθήκη που παραλιγο να με σκοτώσει εχθές. Ξαναακουσα το ονομα μου. Πόσο πιο αφελής μπορώ ; Με έχουν απαγαγει γαμωτο. Ο χειρότερος εχθρός του αδερφού μου με έχει απαγαγει και εγω παραλίγο να του δωσω οτι πιο πολύτιμο εχω. Ηλιθια. Πόσο μάλλον... Ενα χέρι κουνιόταν μπροστά απο το πρόσωπο μου. "Καλ τόση ώρα σου μιλάμε." ειπε η Madison και ειδα από πισω της τον Liam να αφήνει κατι σακουλες στα πατωμα. "Αυτές είναι οι τελευταίες." ειπε και η Madison χαμογελασε σατανικα. Εκανε ενα βημα δεξια και μου έδειξε πίσω της. Γορλωσα τα ματια μου. "Τι είναι όλα αυτα;" ρωτησα με δέος. " Ρουχα. Και μάλιστα ειναι ολα δικα σου." ειπε μου πεταξε μερικες σακούλες. "Αντε δες τα." Ολοι με κοιτουσαν. Εκτός απο τους δυο που λογικά καθαρίζουν την αποθήκη. "Madison ευχαριστώ. Αλλα για τον Θεο αυτά είναι παρα πολλά. Ειναι πιο πολλα απο ολα οσα εχω στην ντουλαπα μου εδω και πέντε χρόνια." Συνεχισε να έχει ένα χαμόγελο. "Και επειδή λογικα τοσα και ακομα πιο πολλα θα μένεις μαζι μας σου πηρα αυτα. Βέβαια δεν εννοώ πως θα τα φορας πέντε χρόνια αυτα. Φυσικα και οχι." Ενευσα και αρχισα να ανοιγω τις σακούλες. Ολα με βάση το στυλ μου και το μέγεθος μου. Αφου ειδα ολα τα ρουχα η Madison μου εδωσε αλλες δυο - τρεις σακούλες. Η μια είχε ενα ζευγάρι ολοκαίνουρια Vans και οι αλλες διαφορα πραγματα. Κρεμες, σαμπουαν, αφρολουτρα, καλληντικά, μανο. Και αρκετά αλλα πράγματα. Σηκωθηκα και την αγκαλιασα. "Ευχαριστώ πολύ." της είπα. "Τίποτα. Ούτως ή άλλως τα λεφτά του Jason ηταν." ειπε πονηρα και μου έκλεισε το ματι. Ο Cameron αν θυμάμαι καλά ηρθε και την αγκαλιασε. Την φιλησε και κατι της είπε στο αυτί. Ο Liam είχε κοκκινισει από το κακο του. "Κι εδω άλλος ένας υπερπροστατευτικός αδερφός." ειπα αστειευοντας και το προσωπο του Liam ηρέμησε. Χαμογελασε και περπάτησε με προορισμό την αποθηκη. Ξεκίνησα να τοποθετω τα ρούχα μεσα στις σακούλες παλι και μολις τελειωσα ο Liam πήρε μερικές και βγήκε εξω. Ξανα ηρθε και πήρε κι αλλες. Κι αλλες, κι αλλες, και την τελευταία φορά είπε σε εμένα την Madison και τον Ian να τον ακολουθησουμε. Ο Liam με επιασε γερα απο τα χέρια. "Συγγνώμη αν σε ποναω. Αλλα ξέρεις. Σε περίπτωση που προσπαθήσεις να φύγεις και τα καταφέρεις θα βρω τον μπελά μου." Ειπε. "Κανε την δουλειά σου." ειπα ειρωνικά και με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο δίπλα μου εκατσε ο Ian, μπροστά η Madison και ο Liam στην θέση του οδηγού. "Προσεχε την μικρέ. Έχει κότσια."  ειπε στην μισορεξιά δίπλα μου. Με κοιταξε με νοημα και τον σφαλιαρισα ελαφρώς. Εκανε ενα μορφασμο και ακουμπησε με τα δάχτυλα του στο πονεμένο σημείο στο μάγουλο του. " Εευ." ειπε με παραπονο. Xαμογέλασα θριαμβευτικά και γύρισα το βλέμμα μου αλλού.Αφού ξεκινήσαμε βολεύτηκα καλύτερα στο καθισμα. Η Madison κοιτώντας το κινητό την με αποτέλεσμα να ξαφνιαστούμε ολοι και ο Liam να μουρμουρίσει κάτι... "Ακούστε ακούστε.." είπε με ενθουσιασμό, ενω ο Ian και ο Liam έβγαζαν επιφωνήματα απελπισίας. Αφησα ενα γελακι και η Madison κατσουφιασε. "Καλά δεν σας λ-" την διέκοψε η φωνή του Liam φωνάζοντας μας να σκύψουμε γρήγορα κατω. Δυνατοί κροτοι αρχισαν να ακούγονται.. Το αυτοκίνητο συνεχισε να κινείται με μεγάλη ταχύτητα. Ενιωσα κομμάτια γυαλιών στην πλατη μου. Εσκυψα πιο πολύ, εκλεισα τα αυτιά μου και έσφιξα τα μάτια μου.. Το αυτοκίνητο έχασε τον έλεγχο κι εμείς σταθμευσαμε σε μια κολόνα. Σήκωσα σιγά σιγά το κεφάλι μου μόνο για να δω την Madison να κλαίει και τον Liam ανακουφισμένο να τρίβει τους κροτάφους του. Είναι ομορφος.. Όλοι είναι.. Ο Ian απο δίπλα μου κοιτούσε το κινητό του σαν μην συνέβη τιποτα. Ειχα σοκαριστεί. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα.. Γαμώτο ας μην ήταν ο Mason. Ας μην ήταν ο Mason.Ας μην ήταν ο Mason.Ας μην ήταν ο Mason.Ας μην ήταν ο Mason.Ας μην ήταν ο Mason.