Kidnapped.(Greek)

Κεφάλαιο 8.

Κορίτσια πριν ξεκινήσω να γράφω θα ήθελα να απολογηθώ διότι δεν έχω βάλει κεφάλαιο εδω και εναν μήνα. Υπήρχαν διάφορα προβλήματα οικογενειακά και υγείας.. Πριν με 'στολίσετε' αν σας αρέσει η ιστορία θα ήθελα πολυ να έχετε υπομονη και να δειχνετε κατανόηση όταν αργώ! Χαρηκα που ειδα σχόλια κι πολλες ψήφους πάντως!

*****
Τα χείλη του κάνουν βόλτες στο σώμα μου. Τα ρούχα μας και τα εσώρουχα μας είναι σκορπισμένα στο πάτωμα.
"Clarissa θα σου βάλω δάχτυλο. " είπε ξέπνοος και με κοιταξε. Ξαφνιάστηκα απο το πόσο άνετος το είπε, σαν να μου είπε 'Καλημέρα' ή κάτι τέτοιο. Έγνεψα και τον κοίταξα μεσα στα ματια.
Προσπαθώ κάτι να βρώ. Έστω και κάτι κρύο, κάτι ψυχρό. Εκείνος απλά με κοιτάει. Χωρίς να κάνει τίποτα. Χαμένος. Το μόνο που υπάρχει στα μάτια του είναι η αντανάκλαση της λάμψης των δικών μου.

"Εντάξει." είπε ξεροκαταπίνοντας. Το χέρι του έκανε βόλτα απο τις θυλές μου στο ευαίσθητο σημείο μου. Ακούμπησε απαλά το αιδίο μου και έσπρωξε το δάχτυλο του πιο μέσα, άγγιξε την κλειτορήδα μου και ανατρίχιασα. Ξεκίνησε να κουνάει κυκλικά το δάχτυλο του. Έκλεισα τα ματια μου απο ηδονή. Ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε από το στόμα μου και ένιωσα άλλο ενα του δάχτυλο να έρχεται σε επαφή με το δέρμα μου.
"Ωω Jason. " είπα και με φίλησε. Η γλώσσα του εισέβαλε στο στόμα μου την ίδια στιγμή που το ένα δάχτυλο του εισέβαλε μέσα μου. Έπιασα τα μαλλιά του και τον κόλλησα πιο πολύ πάνω μου.
Έβαλε κι αλλο ένα δάχτυλο μέσα μου. Πιο βαθιά αυτη την φορά.
Τα νύχια μου έγιναν ένα με την σάρκα της πλάτης του. Αυτό είναι τόσο απολαυστικό. Δεν έχει πει κουβέντα όλη αυτή την ώρα και αυτό μου αρέσει πιο πολύ από όλα. Οι κοφτές του ανάσες και οι αναστεναγμοί μου είναι ό, τι ήχος υπάρχει στο δωμάτιο. Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος απο κάτω και τινάχτηκα. Τα δάχτυλα του Jason βγήκαν απο μέσα μου και σηκώθηκε. Ντύθηκε και αφού με φίλησε πήδηξε απο το παράθυρο. Αυτό κι αν ήταν απροσδόκητο...
Ντύθηκα γρήγορα και άνοιξα την πόρτα μου. Απο κάτω δεν ακουγόταν τίποτα. Πλησίασα προς την σκάλα κι ένα δροσερό αεράκι με διαπέρασε. Κοιταξα προς τα κάτω.
Στο σαλόνι ήταν τα πάντα γεμάτα πιτσιλιές απο αίμα και η πόρτα ορθάνοιχτη. Κατέβηκα τα σκαλιά. Στο πάτωμα πίσω από τον καναπέ ήταν κάποιος ξαπλωμένος και μια λιμνη αίματος τον περικύκλωνε. Πήγα πιο κοντά. Κοίταξα καλύτερα το πρόσωπο του. Είναι άγνωστος και νεκρός.. Δεν σοκαρίζομαι ιδιαίτερα. Εχω συνηθίσει, αλλα που στα σκατά είναι ο Mason; Πήρα το κινητό μου μεσα απο την ζακέτα μου. Κάλεσα την επαφή με την ηλίθια φάτσα του αδερφού μου πάνω και περίμενα να απαντήσει. Το σήκωσε και το μόνο που μου είπε ήταν πως ο Colton έρχεται σπίτι.
Κάθισα σε ένα σημείο του καναπέ οπου ήταν καθαρό. Παρατήρησα καλύτερα τον τύπο στο πάτωμα του σαλονιού μου. Ψηλός και αδύνατος. Τα μάτια του ορθάνοιχτα και καταγάλανα. Το σκουφάκι στο κεφάλι του είναι σε κάποια σημεία γκρί και σε κάποια κοκκινα απο το αίμα όπου δεν σταματάει να τρέχει απο διάφορα σημεία του κρανίου του. Δίπλα του υπάρχουν σπασμένα γυαλιά και υπάρχουν παντού χαρακώματα στα χέρια του. Τα χείλη του είναι ζουμερά και στην άκρη τους υπάρχει αίμα.
"Δεν είναι τίποτα. Κάτι μαλάκες απο το μπαρ που είχε πάει ο αδερφός σου. " ακουσα τη φωνη του Colton. Δεν γύρισα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω παρά μόνο κοίταξα τα νύχια μου και αδιάφορη.
"Καιρός ήτα. Να αλλάξουμε και έπιπλα εδω μέσα." Σηκώθηκα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Το άρωμα του Jason έχει γεμίσει το δωμάτιο.
Πώς έμπλεξα έτσι Χριστέ μου; Κι αν το μάθει ο Mason θα με βρουν σαν τον τύπο κατω στο σαλόνι μεσα σε κανένα χαντάκι. Θα με βασανίζει για μήνες χωρίς έλεος και μετα θα με σκοτώσει. Γελοίο ακούγεται αλλα αυτό θα κάνει. Ταρακουνήθηκα και κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω αυτές τις σκέψεις. Ξαπλωσα στο κρεβάτι όπου πριν λίγο βρισκόμουν με τον Jason. Το χέρι μου έπιασε κάτι σκληρό. Το σήκωσα. Το γιλέκο του. Μυρίζει ακόμα το άρωμα του.