ყველამ თავი კიბეებისკენ გაატრიალა. ჩემს გარდა იქ ახალს ვერაფერს ვნახავდი
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
კიბეებზე ჯონგინი ჩამოდიოდა. ალბათ როგორც ყოველთვის მოასწრო 5 წუთში გამზადრბა. ჩ: ესაა შენი ძმა?! ს: კი ჩემია.
ჩანიოლი ოდნავ გაკვირვებული იყურებოდა. როგორ არიან და-ძმა. განა ეს გუშინდელი ბიჭი არაა?! ვნებიანად განა ეს არ ეფერებოდა?! ვერ მოვკარი თვალი?! ეს არიყო?! მეშლება?!
თავში ათასი კითხვა უტროალებდა. მაგრამ განა რას იტყოდა, გადაწყვიტა ცოტახანი დაკვირვებოდა.
ჯ: გამარჯობა მე ჯონგინი ვარ. სარას ძმა. როდესაც მძინავს არ უნდა შემაწუხო. ეცადე სახლში ხმაური არ გამოიწვიო ღამე 12ის მერე. ძილი არ უნდა დამირღვიო. და კიდევ სხვადროს ეს ჩემი ადგილია ეცადე აქ არ დაჯდე. სარა: მოკეტე და დაჯექი. როდის აქეთაა ეს შენი ადგილი. სადაც უნდა დაჯდება და თუ უნდა 12ის მერეც იმღერებს თავისი ჯადოსნური ხმით.
ჯონგინი ადგილზე დაჯდა. გაშტერებული მიყურებდა თუმცა არ გაკვირვებია.
ისიც შეუდგა ჭამას. გადაიღო შემწვარი კვერცხი. ყვითელი გული არ უყვარდა ამიტომ ამოჭრა და დაუკითხავად მე გადმომიდო თეფშზე. მე სიტყვაც არ მითქვამს რაც თავი მახსისვ სულ ესე ვიყავით ის ცილას ჭამდა მე გულს.
