Günümüz
Yusuf'un sözlerinden sonra biraz daha rahatlamıştım. Belki de onun dediği gibi benim suçum değildi ama ben hâlâ kendimi suçlu hissediyordum. Bu yıl son senemiz. Derslerime yoğunlaşmam gerekiyor ama ben bir türlü yoğunlaşamadım. Yusuf'un yeniden gelmesiyle kafam allak bullak oldu. Iğğh be zalımın oğlu. Yine contaları gevşettin.
Kendimi müzik dinlerken biraz olsun huzurlu hissediyorum.
" Beni kimse özlemedi sen gibi vefasızlık ömrüm
Pişmanım, sürekli ilgisizlik gördün
Kendi kazaklarımı liğme liğme etlerinden ördüm
Yüzüne bakmaya yüzüm yok ışıklarını söndür
Hayalet gibiydim seni anlamamak inancımdı
Kalbinde kiracındım"
Arkadaşlar selam!
Bu bölümü biraz kısa tuttum çünkü geçmişte olan bazı yaşanmışlıklar var ve ben "günümüz" kısmında bir şeyler yazsam anlamazsınız. Bu yüzden daha çok "2 yıl önce" kısmını yazıyorum.
Bunu okuyan kişi seviliyorsun :)
