Hoe ga je er mee om, als iedereen met zijn leven door gaat?
Wat gaat er in je om, als je merk dat niemand ziet dat je aan het vallen bent?
Je zou denken dat personen om je heen merken dat je achter uit gaat.
Wat doe je als niemand het merkt?
En hoe ver ga je om te zorgen dat niemand iets merkt?
Na bijna een half jaar, niks gevoeld te hebben. Of wel gevoeld maar niet weten wat. En hoe kom je er achter wat dat is? Na een tijdje komt alles vanzelf naar je toe. De manier hoe je denkt en wat dat precies betekent. Maar dat brengt ook weer vragen met zich mee. Hoe ga je hier weer mee om? nu je dacht dat dat achter je lag. En doet dat het ook? En als je eindelijk weet wat het is en er achter komt dat je het eigenlijk al langer wist? Met wie ga je dat dan delen?
Met wie ga je delen wat je voelt?
En wat als je het wel met iemand wil delen maar niet weet hoe?
Maar hoe zal die gene reageren?
En wil je wel dat die gene het weet?
Ik was er eindelijk achter wat het was. maar hoe zou ik dat naar de wereld brengen, zonder problemen of vooroordelen? Uiteindelijk kwam het er bij een vriendin het er uit. Die vertelde dat ik het gewoon moest zeggen. En dat heb ik gedaan, maar niet ten goede.
Wat als je die gene kwijt raakt door te vertellen wat je voelt?
De gene op wie je het meeste steun vond.
Je gaat er aan onderdoor.
En wat gebeurt er met je als je iemand dierbaar verliest in een periode van 48 uur?
Hoe reageer je naar de buiten wereld, die jou niet kent op die manier?
En krijg je die steun die je zo hard nodig hebt nog wel van die persoon die je net verteld hebt hoe je je voelt?
En daar is weer een nieuw hoofdstuk. Als je meer wilt weten over dit hoofdstuk en het volgende hoofdstuk dat er binnen kort aan komt, dan raad ik je aan om mijn andere verhaal te lezen. Daar ga ik hier dieper op in, wat er in die periode is gebeurt. Hij staat op mijn profiel. 'it hurts, so much!'
ik hoop dat jullie het leuk vonden en laat zeker een stem of reactie achter als jullie dat willen dan :)
JE LEEST
The Labyrinth that I call my mind (ON HOLD)
RandomHet begon allemaal begin 2017, toen ik echte emotie begon te ervaren. De denkstijl waar ik ben in opgegroeid, is niet wat je bepaald ziet als anders of abnormaal. Maar toch heel anders dan de meeste mensen ervaren. Waardoor ik altijd buiten mijn...
