De gedachtes, die maar blijven komen.
De angst, voor die gedachtes.
Het overstromen, van je hoofd en jezelf.
Alle nieuwe gedachtes, die je tegen komt.
Nieuwe omgeving, die je angst op laat doen.
Het onverwachte gevoel, dat door de deur heen komt.
De hulpeloosheid, waar je niet mee om kan gaan.
De eenzaamheid, die je opvreet.
Hey, even de outro vergeten, maar hier komt die alsnog.
Weer een nieuw begin van een nieuwe periode. Er zal snel een nieuwe hoofdstuk volgen!
als jullie het leuk vonden, laat zeker een reactie of/en stem achter :)
JE LEEST
The Labyrinth that I call my mind (ON HOLD)
RandomHet begon allemaal begin 2017, toen ik echte emotie begon te ervaren. De denkstijl waar ik ben in opgegroeid, is niet wat je bepaald ziet als anders of abnormaal. Maar toch heel anders dan de meeste mensen ervaren. Waardoor ik altijd buiten mijn...
