Sevgiye Direnç | Kim Taehyung | ✔️

~11~

Yeni bölüm; 7, 8, 9 ve 10. Bölümler 100 vote, 11. Bölüm 100 vote, 70 yorum olduğunda gelecektir.

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 21/08/2019

Kim Cho Hee

Sarsılan arabayla gözlerimi araladım, üzerimde sıcacık ve güzel kokan bir ceket vardı. Ceketti tutarak doğrulduğumda hala bir arabanın içinde olduğunu anlamıştım, korkuyla bakışlarımı şoföre çevirdim. Karşılaştığım kişi beni rahatlatırken bakışlarımı sağ tarafımdaki hareketliliğin sahibi olan kişiye çevirdim. Kahramanım Kim Taehyung, çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.

Kaşlarımı onun gibi çatıp: ''B-bir şey mi oldu?'' dedim hafif titreyen sesimle. Hala o anın etkisinden çıkamadığımı sesim sayesinde anlamıştım, bunun nedeniyse az önceki an gibi bir sürü an yaşamıştım ki hepsi artık sıradan bir şey haline gelmişti, hepsi umursamayı yıllar önce bıraktığım alışkanlığıma dönüşmüştü. Ne kadar acı, ne kadar büyük bir zayıflık değil mi?

''Yüzünde garip bir ifade var'' dedi. Dilimi dudağıma değdirerek, başımı hafif yana yatırıp: ''N-ne tür bir ifade?'' dedim. Garip bir şekilde bakıyordu, nasıl anlatsam... hani her zaman görmek istediğiniz birisi olur ya, bir sevdiğiniz, bir arkadaşınız veya bir aileniz... onlar bir günlüğüne gözünüze gözükmez ve ertesi gün onu gördüğünüzde böyle büyük, kocaman bir heyecan, mutluluk sizi sarıp sarmalar ya. Ha! İşte öyle bir bakışı vardı belki daha da farklı ama güzel bakıyordu...

Bana yaklaştı ve kollarını bana sardığında her şey o anda duraksamıştı, arabanın sesi uzaklara karışmıştı, azıcık açık olan camdan içeriye sızan rüzgarın sesi uzaklara karışmıştı, ışıklar yavaşlayıp, duraksamışlardı. O bana sarıldığında her şey tepetaklak olmuştu, kokusu burnumu delip geçerken ceketin sahibi olduğunu anlamıştım, kolları sıcacıktı, bir abi şefkatinden çok uzak bir sıcaklıktı.

Gözlerim yavaş yavaş dolarken, ondan uzaklaşmak istedim ama o beni bırakmadı. Sırtımı nazikçe okşayarak: ''Ağlayacaksan ağla, bağıracaksan bağır, anlatman gerekiyorsa anlat. Çünkü seni ne olursa olsun koruyacağım'' göz yaşlarım yavaşça yuvalarından çıkarken başımı omzuna gömdüm.

Ona inanmıyordum, Jin benden nefret ettiği süre boyunca onlarda benden nefret etmek zorunda kalacaklardı, beni korumamaları gerekecekti. Bu yüzden ona güvenimi teslim edemezdim, ona güven dışında hiçbir şeyimi de teslim edemezdim. Çünkü bu birden fazla gerçekleşen yıkılışlarımdan birini daha hayatıma ekler.

Ama şu anlık, duraksayan zamanla beraber ona sıkı sıkı sarılıp, içimdeki her şeyi göz yaşlarımla beraber boşalta bilirdim. Bu her şeye değer ve yeterdi hem böylece ona hiçbir şeyimi vermezdim.

Yazardan Devam,

Düşünceleri eşliğinde durmaksızın ağlıyordu genç kız ama bir şeyin farkında değildi, genç adamın tenine, kıyafetlerine bulaşan her bir göz yaşı bir anısını temsil ediyordu. Fark etmeden her şeyini genç adama veriyordu, belki bir söz, bir kelime değildi ama göz yaşları da her şeyi açığa çıkarır tabii anlayana...

Araba evlerinin önünde duraksadığın da genç adam, memur beye dikiz aynasından bakarak: ''Lütfen bugünlük araba sizde kalsın, yarın menajerimiz sizden alır. Bize buraya kadar eşlik ettiğiniz için teşekkür ederiz'' dedi ve kapısını açıp aşağı indi, genç kızında kapısını açarak arabadan indirdiğinde kapıları kapatarak, polisi selamlayıp karanlığın içinde arabayla kayboluşunu izledikten sonra genç kıza döndü. Genç kız, arkası ona dönük bir şekilde karşısındaki binaya bakıyordu.