De wekker gaat weer. Mama zit aan het einde van mijn bed met betraande ogen. 'Papa is weg' herhaalt ze een paar keer. Ik wrijf in mijn ogen en ga naast haar zitten. 'Weg?' Zeg ik verbaasd. Wat bedoelt ze met weg. 'Hij heeft zijn spullen gepakt' zegt mama. Ik pak het briefje wat in haar hand zit eruit.
Hoi, ik ga mijn eigen weg op , ik ben het zat om in een familie te zitten, ben het zat om steeds aan te horen wat ik fout doe! Willen Sterre en Roos mij opzoeken laat ze mij bellen! Groetjes Remco.
Wat een zak! Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. Mama neemt mij in een knuffel. 'We komen er samen wel uit' zegt mama. Ik duw mama van mij af. 'ik heb je school deze week afgezegd !' Zegt mama. Ik knik. Zodra mama de kamer uit is ga ik naar mijn laptop en start een blog.
Hallo dit is een meisje van 15 die zichzelf nieteens kent,
Ik hoop dat mensen mij kunnen helpen en ik mensen kan helpen!
Laat ik maar eens beginnen:
Mijn vader heeft vandaag ons in de steek gelaten! Hij is weg gegaan wij mogen hem nog opzoeken maar mijn moeder laat hij stikken. Ze hadden al een tijdje ruzie maar dit zag ik nooit aankomen, ik spijbel vaak omdat ik gepest word op school door een groepje uit mijn klas, ik weet dat het fout is maar voor mij voelt het goed! Vrienden heb ik niet nou dat klinkt wel heel sneu, ik heb wat vrienden maar dat is door mainstreet. Zij maken mijn leven een soort van leven. Zonder mainstreet was ik hier niet zo als ik nu ben. Ze maken mij beter. Het is een soort van medicijn. Ze geven mij als enige het gevoel dat ik besta dat ik erbij hoor ♡.
Ik druk op post en pak mijn mobiel weer een dm van Owen. Ik sla een gil en open hem meteen. @OwenPlayfair : can i help u with your problems? Im here always.
@HeyitsSterre : your so sweet, but no nobody can help me with my problems because im the problem.
Ik tweet de link van mijn blog. Wat ben ik blij dat ik een fan account heb laat staan als Fleur, Sanne, Thomas en Leo het zouden kunnen lezen. Ik moet er niet aan denken. Maar het enige waar ik nu aan kan denken is Owen.
