Түүний машинд сууж явахад гадаа орох борооны чимээ болон бидний амьсгалах чимээг эс тооцвол анир чимээгүй. Тэр далайн эрэг дээр ирж зогсоод "Хүүхдээ тэгэхээр.... Би чамайг дээрэлхүүлэхгүй хамгаалъя гэхдээ чи надад төлөөсийг нь өгөх ёстой"
"нээх сүртэй зүйл төлөхгүй биздээ" үнэндээ би хамгаалуулахыг хүссэн өдөр бүр хүчиндүүлэхээс наагуур явсаар өөрөөсөө залхаж байна.
Өнөөх өндөр хүн уруулынхаа буланд инээмсэглэл тодруулан над руу хараад "Харж байж л болъё гэхдээ эхлээд өөрийгөө танилцуулъя намайг У Сэүн гэдэг би хорин таван настай" жаахан аймар л юм энэ хүн чинь надаас арван насаар ах юм байна шүү дээ
"Намайг Пак Хэчан гэдэг арван таван настай"
"Тэгээд зөвшөөрч байгаа юм уу?"
Толгойгоо дохиход минь Сэүн үсийг минь сэгсийлгээд "Сайн хүү"
______
"Гэрт минь хүргэж өгсөнд баярлалаа"
"За маргааш ирж авъя"
Миний жижигхэн бие дотор түүнийг гэх маш том орон зай үүсчихлээ.
YOU ARE READING
•NEVERMIND• S2
Fanfiction-Пак Хэчан чи надад өртэй биздээ? -Би амлаж байна заавал төлнө юу ч хийлгэсэн хичээх болно -Хүн бүр л хичээдэг биздээ? Чи яаг яаж төлөх юм? -Надаар ажил хийлгэ, надад одоо энэ биеээс минь өөр зүйл алга -Биеэрээ төлөх юм биздээ? S1 -г уншихгүй бол...
