Парк дээр ирэн түүнийг хүлээн зогсож байтал дөрвөн эрэгтэй хүн хүрч ирэн
"ахын дүү хамт явж зугаацахгүй биз?"
"Чи ч хөөрхөн юм аа"
"яагаад ийм сайхан амьтанг хүлээлгэдэг байнаа"
Гэх үгнүүдийг шидэн жинхэнэ нөгөө хоргоох гэдэг юмыг чинь биеэрээ үзэх шивдээ.
Тэднээс зугтаах нь холгүй байж байтал Сэүний бараа нь харагдахад л хар үүлс мэт хуралдаж байсан айдас минь салхинд хийсэн нар гийчих шиг л болов.
Тэр хүрж ирэн гараас минь хөтлөөд өнөөх хүмүүсрүү хүйтэн харц шидэн "хонгор минь тэд аминаасаа уйдан чамайг минь залхаагаа юу?"
"Үгүйээ тэднийг зүгээр орхи чи өмнө нь намайг хоргоосон залуучуудын чандрыг хадгалах газар олдохгүй байна гэсэн шүү дээ" хэмээн би аль болох эмэгтэйлэг хоолойгоор хэлэн бид парк руу орлоо.
Би ч саяын үйл явдлыг бодоход л тэдний гаргасан царай бодогдож ганцаараа чанга чанга инээн "Хоёулаа тэднээр ч сайхан тоглолоо шүү"
"тиймээ... Эхлээд алсыг харагчин дээр сууцгаая"
"Тэгье"
YOU ARE READING
•NEVERMIND• S2
Fanfiction-Пак Хэчан чи надад өртэй биздээ? -Би амлаж байна заавал төлнө юу ч хийлгэсэн хичээх болно -Хүн бүр л хичээдэг биздээ? Чи яаг яаж төлөх юм? -Надаар ажил хийлгэ, надад одоо энэ биеээс минь өөр зүйл алга -Биеэрээ төлөх юм биздээ? S1 -г уншихгүй бол...
