Гуянаас минь базан хөлийг минь илэн зам руу харан машинаа жолоодно. Одоо миний айдас дээд цэгтээ хүрэн догдлол хэмээхтэй нэгдэн тайван байхыг хичээх ч цээж минь өөрийн эрхгүй түнхэлзэн явна.
Гэрлэн дохион дээр зогсон намайг харж байгаад "Өө хараал идэг чи чинь нээрээ хөхгүй шүү дээ" гээд замаасаа хазайлаа.
Тэр нэг газар руу ороод гарч ирэхдээ хөхөвч мөн силкон барин гарч ирээд надад өгөн "Наадахаа зүү"
"Та гарахгүй юм уу?"
"Битгий охин шиг зан гаргаад бай зүү"
Өнөөхийг нь зүүхэд тэр үйлдэл бүрийг минь ажиглана.
YOU ARE READING
•NEVERMIND• S2
Fanfiction-Пак Хэчан чи надад өртэй биздээ? -Би амлаж байна заавал төлнө юу ч хийлгэсэн хичээх болно -Хүн бүр л хичээдэг биздээ? Чи яаг яаж төлөх юм? -Надаар ажил хийлгэ, надад одоо энэ биеээс минь өөр зүйл алга -Биеэрээ төлөх юм биздээ? S1 -г уншихгүй бол...
