Сэүн урд минь чухал царайлан өдөр бүрийнх шиг англи хэлээ заана.
Гэхдээ өөр талаас нь бодоход тэр надад хайргүй нь мэдээж жаахан сэтгэлтэй байсан ч улаан богино даашинзтай надад хайртай байх. Гэхдээ үнэндээ би тийм биш шүү дээ.
Бодолдоо шаналан суухад минь аль хэдийн хонх дуугаран Сэүн ангиас гарах гэж байснаа "Пак Хэчан өрөөнд ороод ирээрэй хийлгэх зүйл байна" гээд гараад явчихав.
Багш нарын өрөөнд ороход солонгос хэлний хөхнийхөө талийг нь ил гаргачихсан цамц өмссөн багштай их л дотно ярьж инээлдэнэ.
"Өө Хэчан ирчихсэн үү?"
"Тиймээ тэглээ"
"Сү И байж байгаад уулзъя гарч бай"
Наалинхай хоолойгоор Сү И шулам инээд алдсаар гарлаа.
"Яах гээв?"
"Багштайгаа ингэж хүндэтгэлгүй ярьж болохгүй шүү дээ хонгор минь"
YOU ARE READING
•NEVERMIND• S2
Fanfiction-Пак Хэчан чи надад өртэй биздээ? -Би амлаж байна заавал төлнө юу ч хийлгэсэн хичээх болно -Хүн бүр л хичээдэг биздээ? Чи яаг яаж төлөх юм? -Надаар ажил хийлгэ, надад одоо энэ биеээс минь өөр зүйл алга -Биеэрээ төлөх юм биздээ? S1 -г уншихгүй бол...
