Giselle's Promise

Chapter Five

**

"I will wait for you till the day I can forget you or till the day you realize you cannot forget me" -Herryicm 

**

CHAPTER 5- HELIOS

1860

Hilong hilo ang naramdaman ko pagkapasok ko sa pintuan. Feeling ko yung buong paligid ko ay biglang nag distort. I almost felt myself throwing up. It lasted for 30 seconds mabilis lang siya pero it as an uncomfortable feeling.

"Gagabayan kita, Giselle. Wag ka kasi mag alala." rinig kong sabi niya saakin. Naramdaman ko na nahawakan niya ang aking braso and  that made me feel much more at ease dahil alam ko na andyan siya sa tabi ko and I won't get scared turning back time. 

Pumikit ako ng sandali at pagkabukas ko ng aking mata, nagiba na ang buong paligid. Nasa ibang panahon na ako.. is this real..? Tumingin ako sa alagid and ibang iba talaga ang itsura ng mansyon noon at ngayon. Ang kulay ng mansyon ay mukhang bago na at hindi na ito katulad ng dati na madumi at maalikabok.

Bigla kong naalala asan na siya? Pag lingon ko nawawala na yung babae! Oh God! Wag mong sabihin na nagkahiwalay kami?

Nataranta ako at sinimulan kabahan na. Nasa pangalawang palapag ako at mukhang may mga tao sa baba! May naririnig akong naglalakad dahil sa mga tunong ng kanilang paa. 

I quickly scanned the place.  Saan ako pupunta?! Akala ko ba gagabayan niya ako?

Sinubukan kong maglakad ng dahan dahan. Kailangan ko makalabas para makatakas sa loob ng mansyon. Nag hanap ako ng bintana na may nakita ako sa pinaka dulo. Lumapit ako doon at dahan dahang binuksan 'iyon, 

"Sino ka?!" Napatalon ako sa gulat nang may narinig akong mababang baritonong boses sa likod ko. Naestatwa ako, lilingon ba ako!?

"Kakaiba ang iyong mga suot. Ikaw ba ay espiya!? O kaya naman magnanakaw. Sabihin mo ang 'iyong ngalan!"

Pumikit ako at nag dasal ng kaunti, Lord teka lang wait lang wala pa nga eh. 

"Sino ka!" sigaw niya ulit pero mas malakas na ito with authority na.

Unti unti akong tumingin sa gawi niya, Nanlaki ang aking mata na napagtanto ko sino 'yon. "Helios." I whispered. Yung lalake sa panaginip ko andito sa harap ko at mukhang hindi niya ako kilala at mukha 'rin na paparusahan ako.

"Kilala mo ako?" Paunti unti siyang papalapit saakin. Kitang kita ko ang pagliyab ng kanyang mga mata. I suddenly felt a slight pain sa chest ko. He wasn't like this sa dream ko.. 

I immediately stop my thoughts dahil mas malapit na siya saakin,

"W-wait! Hindi ako masamang tao!" sigaw ko at napapikit ako sa takot at kaba. 

I sighed in relief na may narinig akong pamilyar na boses, "Helios." Muli kong inimulat ang aking mata at nakita ko yung babae na kasama ko kanina. Hindi na siya nakasuot ng itim. Mas maayos na ang kanyang damit at mas maaliwalas na ito kaysa kanina.

"Siya ang ating bagong katulong. Pangalan niya ay Josephina." 

Tumingin saakin si Helios para bang hindi siya kumbensido. He glared at me for a minute.. pag katapos no'n ay nagsalita siya parang walang nangyari.

"Hm. Nakakapagtaka dahil sa kanyang mga kilos. Mukha siyang magnanakaw." Sabi ni Helios sa babae.

Pinanlakihan ko ng mata yung babae. Help me look.