Fındık Kurdu.

3. BÖLÜM

3. Bölüm

Yatağımda oturmuş düşünüyordum. Aklım hala Caner abinin bakışlarındaydı. Belki bakışlarında benim gördüğüm başka duygular yoktu sadece ben öyle istiyordum.

Kapının açılmasıyla başımı kapıya çevirdim. Melike'yi görmeyi beklemiyordum.

"Kuzum, noldu sana ya kafede telefonun çaldı. Abimle gittiniz. Ondan sonra ikinizinde suratlar asık."

Dudaklarımı büktüm. "Birşey olmadı. Koray aradı." herşeyi anlattım. Koray konusunda fazla üstünde durmadı. Biliyordu ki daha fazla dayanamayıp ağlayacaktım.

"Vayy anasını bee bildiğimiz Hacer Teyze işte. Abime ne oluyorsa senin kısmetini kapatıyor." kıkırdadı.

Kapı hunharca kırılırcasına açılınca Melike'yle kapıya çevirdik bakışlarımızı.

"Asil." dedim kaşlarım çatık şaşkın bir sesle.

"Öküz müsün sen!? Ödüm bokuma gark oldu!" Melike'nin sözleri beni kahkahalara boğarken "gark oldu ne?" dedim zar zor.

"Ne bileyim ben be babaannem hep öyle der." deyip o da gülmeye başladı.

Asil bize sinirli bakışlar atıp sandalyeye oturdu.

"Ölüyorum lan siz hala gülüyorsunuz. Kan kaybından öleceğim." dedi aşırı ciddi bir sesle. "Elimi kestim."

Yanına ilerledim. "Bakayım eline." avcunu baya derin kesmişti. "Oha nasıl kestin böyle."

"Onu bunu bırak çırpı bacak. Kan kaybından öleceğim şimdi." bana çırpı bacak demesini ciddiye almıyordum.

"Dur burda sargı bezi falan getireyim."

Aşağıya sargı bezi almaya indim. Merdivenleri çıkarken zil çaldı. Koşar adım kapıya yürüdüm.

Kapıyı açtığımda gördüğüm kişi şaşırttı. "Caner abi?" dedim şaşkınlığımı saklayamayarak. "Beni her gördüğünde böyle apışıp kalacak mısın fındık kurdu." apışıp kalmak?

Gülümseyip "Geçsene içeri. Kaldın kapıda." dedim.

"Çırpı bacak alt tarafı getireceğin sargı bezi bee." Asil'in isyan dolu bağırışı kulaklarıma dolduğunda hemen merdivenleri hızla çıktım. Caner abide arkamdan geliyordu.

Asil'in elini avcuma yerleştirerek yavaşça pansuman yapıyordum. Arada acıdığına dair sesler çıkartıyordu.

"Eflâl yavaş ya acıyor." dedi yüzünü ekşitip çocuk gibi mızmızlanarak.

Asil'e pansuman yaparken arada Caner abinin öldürücü bakışlarıyla karşılaşıyordum. Valla ne yalan söyleyeyim korkmuştum bu bakışlardan.

Asil'in elini sardıktan sonra ayağa kalkıp birden sarıldı. "Çok teşekkür ederim çırpı bacak sen olmasaydın kan kaybından ölmüştüm. Helvamı falan yiyor olurdunuz."

"Çok konuşuyorsun boş konuşuyorsun Asilcim ama muhabbetin çok güzel." dedi Melike.

Odamın kapısının açılmasıyla "Kapımı kıran kırana bugün."

Açıklan kapının pardon kırılan kapının(!) ardından Atakan çıktı. "Hayırdır." dedim Atakana doğru yürürken "Annem beni evden kovdu da. Bende burda kalabilir miyim diyecektim." dedi. Kendimi tutamayıp küçük bir kahkaha patlattım.

O an gözlerim Caner abiyle buluştu. Bana bakıyordu. Attığım kahkaha gülümsemeye dönerken "tabii kalabilirsin de sen ne yaptında Selma teyzemi sinirlendirdin kadın seni evden kovdu?"