AY Işığı...

6.Bölüm🌙

*Bım bım bımmm:D Ta daaa yeni bölüm..
Yine biraz geç oldu ama. İlham artık zor geliyor zorr.Ve yazmaya üşeniyorum:))
Neyse hadi bölüme geçin*

İyi okumalar 🦋...

Sizden minik bir rica...Satır aralarında yorum yapmanız beni çok mutlu eder🌙❤️

Medya: Bulut..

Adamla göz göze geldik ve sanırım bu beni biraz ürküttü. Kafamı ablama çevirdim. O da adama bakıyordu. Sanki seçmeye çalışırmış gibi. Ablamın aniden gözleri açıldı. O da ürkmüş gibi duruyor du.
Telefondaki kişiye sadece 'hıhı.' diyordu.
En sonunda önümüzdeki adama korna vurdu. Adam da ablama bir süre bakıp gitti.

Simâsı çok tanıdıktı fakat tanıyamıyordum.
Sanki birazzz... Uff ! Hatırlayamadım.
Ablama çevirdim tekrar bakışlarımı.
Yola devam ediyorduk. Dayanamayıp sordum.

"Abla o adamı tanıyor musun?"

Ablam ilk biraz düşündü.

"Y-yoo nerden tanıycam o manyağı . Resmen arabanın önüne atladı."

"Yani öyle de ne bileyim,sanki tanıyor gibi baktın."

"Amman boşver sen onu."Sanırım beni geçiştirmeye çalışıyordu. Ama elbette bir gün öğrenirim ben bunları.

***

Eve geldigimiz de direk odama çıktım ve üstümdeki kıyafetlerden kurtulup pijamalarımı giydim. Alt kata indiğimde abim ve ablam koltuklara yayılmış TV izliyordular. Hızla koşup abimin yanına atladım. Aniden olduğu için ağzından ufacık bir küfür kaçırdı. Sessizce kıkırdadım. Ablamın kucağından da kumandayı alıp Gumball 'ı açtım.
Abim ve ablam bana ters ters bakınca koltuğa daha çok yayıldım ve tabiki içimden hınzırca güldüm.

Ablam ve abime göz ucuyla baktığımda kaş göz hareketleri ile anlaşıyordular.
Kessin beni gıdıklıycaklar. O zaman...

Onlar tam üstüme atlamadan aniden koltuktan kaltım veee kafaları birbirine tokuştu. Nihahahahah..

"Owww. Size de yazık oldu şimdi. "Diyip sesli bir kahkaha patlattım.

Benle birlikte ikiside gülmeye başlamıştı.
Allah'ım ne efsana bir şeyim ben böyle.
(Yazar: Egoooo tavan😁)

Kapı çalınca hızla kapıya koştum. Ama  benden önce kapıyı açan yeni hizmetli Işıl olmuştu. Kapıdan içeriye babam girince yanına gidip sarıldım. Özlemişim.
Babam da  kollarını bana sardı. Babam dan ayrılınca yanaklarını sıktım."Aman da amaan benim babişkom mu gelmiş? Hım."
dedim sevecen bir şekilde. Babamda hafif kıkırdadı ve beni omzunun altına alıp koltuğa oturdu. "Hayırdır kızım ne bu mutluluğunun sebebi?"diye sordu babam.
Yalancıktan kaşlarımı çattım ve babama döndüm."Niye baba mutluluğum öylesine olamaz mı?" Babam yine güldü ve bana dönüp burnumu sıktı."Ne bileyim kızım. Sen normal de bu son zamanlarda sürekli mutsuzsun ya." Aklıma mutsuzluğumun sebebi geldi ve yüz ifadem değişti.
Ahh ahhh. Ölenle ölünmez diyorlardı. Ama öyle de olmuyor işte.

*****

Yemek yedikten sonra abimin yanına çıktım. Odasının kapısını çalıp içeri girdim.
Yatağın da oturmuş telefonuyla uğraşıyor du. Kafasını kaldırmadan "Sen misin ışı-"kafasını kaldırdığın da cümlesini tamamlamadı.  Şaşkın bir ifadeyle abime baktım. "Işıl mı ?"

"Ya ondan biraz su istemiştim de ..."

"Niye kalkıp kendin almıyorsun da ondan istiyorsun." Diye sordum.

"Üşeniyorum ne yapıyım. Zaten o da yanıma yaklaşmaya fırsat arıyor."

Abime hayretle baktım."Sende bu durumdan memnunsun dimi abi."