Love me please

Stalking

Ik kon mijn ogen nog steeds niet geloven, wat deed John hier. Hij kwam dichter en dichter naar me toe en ik deinsde terug. Ik beet op mijn lip van de angst en dan nam hij de kruk naast mij en ging zitten. 'Hey,' zei hij lief en hij ging, alweer met zijn hand door zijn haar. 'Hallo,' antwoordde ik angstig terug. Hij nam een rietje aan de toog en stopte het in mijn chocomelk. Mijn chocomelk. John maakte slurpende geluiden, terwijl hij, mijn veel te warme chocomelk opdronk. Na eindelijk de moed bij elkaar hebben geschraapt om het te vragen zei ik:' Ben jij mijn blind date?' Ik slikte, bang voor hoe hij ging reageren. Hij knikte en zei:' Dat had je niet verwacht hè?'
'Neen.'
'Samen, gaan wij ons goed amuseren, ik vond het raar, dat je niet reageerde op mijn berichtjes.' Ik moest opnieuw hoesten, berichtjes, waren al die onbekende berichtjes van hem geweest? Het waren berichten, die ik persoonlijk nooit naar iemand zou sturen. Ze begonnen met:' Hey, schoonheid!' Maar eindigden met:' Ik word helemaal geil van jou.' Ze waren ronduit angstaanjagend. Ik vind het van mezelf goed dat ik er nooit op heb gereageerd. Dat geeft die geobsedeerde alleen maar aandacht. Opnieuw John lief:' Je bent zo stil.' Ik slikte en besloot hem recht in de ogen te kijken en vroeg met al mijn moed:' Waarom ik, waarom wil je op een blind date met mij?'
'Omdat jij het beste bent dat me in jaren is overkomen!' Ik keek hem weer recht in zijn ogen aan en liet de woorden door mijn hoofd gaan, angstig, naar wat de betekenis ervan was. Mijn chocomelk was zo goed als leeg, doordat John al mijn rest had opgedronken. Ik keek opnieuw in zijn ogen en vroeg nu, veel zelfzekerder:' Ik heb iets gedronken, mag ik nu gaan?'
'Neen!' Hij pakte mijn arm vast en ik rukte me los uit zijn greep, zo bang dat hij achter me aan ging komen lopen liep ik weg.

Ik liep en liep totdat ik weer niet wist waar ik was. Normaal gezien zou  Tom me nu een lift komen geven, maar de laatste woorden die hij tegen mij zei, bewezen het tegendeel. Ik liep, en  zocht op mijn gsm, naar de locatie stroperstraat 23. Mijn gsm laadde en laadde telkens opnieuw kwam erop snelste route aan het bereken. Snelste route, ja dat zal wel. Na zowat vijf minuten staan wachten, had mijn gsm het eindelijk gevonden. 'Eerste straat links en dan tweede straat rechts!', piepte mijn gsm. Ik zuchtte en volgde de weg, die mijn gsm aangaf dat ik moest volgen. 'Nog vijf minuten!', piepte mijn telefoon opnieuw, vanaf hier kon ik het wel zelf. Ik schakelmijn gsm uit en liep de laatste meters naar mijn huis.

Ik begreep nog steeds, waarom ik met John een blind date had. Hoe kon in zo'n briefje zijn getrapt? En waarom hoopte ik ergens diep in mijn hart, dat het Tom was die het briefje had geschreven. Hij zat niet eens in mijn klas. 'Hij kon toch aan iemand hebben gevraagd om het je te bezorgen,' zei een hoopvol stemmetje in mijn hoofd. Dat was het enige stuk van mij dat hoop had. Al de rest was de hoop verloren tussen alle keren dat Tom mij non-verbaal had pijn gedaan. Was John geobsedeerd met mij, dat was een ongelooflijk angstige gedachte. De nerd van de klas zat achter mij aan.

Ik zocht naar de sleutel in mijn zak, en opende de deur. Ik nam mijn iPhone uit mijn achteren en keek naar mijn berichten. Het zei:' U hebt één nieuw bericht van onbekend.' Ik toetste mijn code in en las het bericht.
Onbekend: Kom morgen om half één naar het park.
Bweek! Stop met me te stalken John. Je bent eng! Ik zou morgen niet naar het park gaan, daar was ik zeker van.

——————————-
Hey, ik hoop dat je het verhaal fijn vind, vanaf het volgende hoofdstuk zal er echt actie in komen.
Ik hoop dat je het verhaal fijn vind.
Welk verhaal is het best? When i met you of Love me please?