Black sea [Vkook,Yoonmin,Namjin Au]~Completed~

8. No love no worries

{🌊Song: Fools By Troye Sivan}

می گفتند تنها چیزی که همه دردها را دوا میکند عشق است

پیدا بود هنوز مبتلا نشده اند،

چطور جرعت میکردند

این را جلوی کسی بگویند

که عشق زندگیش را داغان کرده بود

و پیش پایش ریخته بود؟

- رومن گاری

در حالی که سرش پایین بود با قدم های آرومی به سمت مدرسه حرکت میکرد. هنوز هم قطره اشکی حاصل از درد شدید گوشه ی چشمش دیده میشد. ماسک اکسیژن سیاه رنگش رو بالاتر کشید. واقعا امیدوار بود کسی ازش راجع به اون ماسک سوالی نپرسه ولی خب اگه قرار بود آرزوهاش برآورده بشن که الان اوضاعش اون نبود!

خیلی زود متوجه اکیپی که پشت سرش راه افتاده بودن شد. نفس پر از غمی کشید و سعی کرد بی توجه بهشون مسیرش رو ادامه بده. صدای تهیونگ رو از نزدیک میشنید و باعث میشد قلبش علاوه بر اینکه از عشق به تپش افتاده بود از ناراحتی مچاله بشه. مثل همیشه اومده بود تا آزارش بده.

بیشتر توی خودش فرو رفت و به بند کیفش چنگ زد. قدم هاش رو تند تر کرد تا گیر اون ها نیوفته اما با این کارش فقط پسرهایی که پشت سرش راه افتاده بودن رو برای رسیدن بهش مشتاق تر کرد. طولی نکشید تا تنه ای بهش کوبیده بشه و بلافاصله بعد از پخش شدن کتاب هاش روی زمین بارونی صدای خنده توی فضا بچیپه.

سریعا دست های لرزونش رو دراز کرد تا کتاب هاش رو که هر لحظه بیشتر خیس میشدن از روی زمین برداره. سایه ی بالای سرش رو حس کرد اما ترجیح داد عکس العملی نشون نده. حس مورچه ای رو داشت که کلونیش به خاطر آب بازیِ یه بچه ی بیکار از هم پاشیده بود و حالا نمیدونست باید بدون سرپناه چیکار کنه.

درد توی سینش با شنیدن صدای پوزخند تهیونگ و دیدن کتونی های نوی مارکش جلوی چشم هاش پررنگ تر شد و پلک هاش رو روی هم فشار داد.

"خدایا اینجا رو نگاه کنید. این چه سر و وضعیه جئون؟ این ماسکو واسه چی زدی فکر کردی سلبریتی چیزی هستی؟ فانتزی یا همچین چیزی داری؟"

با خنده گفت و بعد به طرفش خم شد.جونگکوک سریع از جاش بلند شد. لباسش خیس از بارون شده بود و سردش بود اما دوست نداشت تهیونگ موفق بشه اون ماسک رو از روی صورتش بکنه و ببینتش.

"لـ..لطفا ولم کـ..کن تهیونگ"

به آرومی و با عجز زمزمه کرد. نمیدونست چرا اما ته دلش امید داشت برای یک بار هم که شده تهیونگ درکش کنه و بیخیالش شه. پسر بزرگ تر سرش رو کج کرد و به چشم های قرمز جونگکوک نگاه کرد.