အာဃတေတြ အၿငိဳးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့
အမဲေရာင္ပံုရိပ္လႊာေလးဟာ....
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္ျပံဳးျပဖူးတယ္တဲ့
မွားယြင္းေနမွန္းသိလ်က္နဲ႔.....
တစ္ေန႔ ခြဲခြာရမယ္မွန္းသိလ်က္နဲ႔....
သူ႔အားနည္းခ်က္ကို အပိုင္ကိုင္ရင္း
အနားမွာ တြယ္ကပ္ခ်င္ခဲ့တယ္
ဝါးရြက္ေလးေတြမိုးထားတဲ့ အိမ္ေလးထဲမွာ
မနက္ႏိုးထတိုင္း ျဖဴလႊလႊပံုရိပ္ေလးကို
သူျမင္ရမယ္
ေစ်းသြားတိုင္း ျခင္းေတာင္းေလး
တလႈပ္လႈပ္နဲ႔....သူ႔အပါးမွာ
ခိုကပ္ေနမယ္
သၾကားလံုးေလးေတြ မသိေအာင္လာထားတိုင္း
အပူအပင္ကင္းစြာ ေ႐ွ႕ဆက္ရမယ့္ ေနာက္ေန႔တိုင္းအတြက္
သူသိမ္းထားမယ္
ညဥ့္ခင္းအမဲလိုက္ၿပီးျပန္လာတဲ့အခါ
ေလ်ွာက္လာေနက် လမ္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ထိပ္မွာ
အျမဲတမ္းေစာင့္ေနမယ့္ ေကာင္ေလး႐ွိမယ္
ဒီအတိုင္းေလး...ဒီအတိုင္းေလးပဲ
သူ႔အေပၚျဖဴစင္လြန္းလွတဲ့ အျဖဴေရာင္ႀကိဳးေလးကို
ဆုပ္ကိုင္ထားမိခ်င္တယ္....သိမ္းစည္းထားခ်င္တယ္
မေကာင္းတဲ့လူမို႔ မခ်စ္ရဘူးလို႔
ဘယ္ဆရာကမ်ား သင္ၾကားေပးလိုက္လို႔လဲ
နာက်င္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္....
တစ္ေန႔သူ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
အႀကိမ္တစ္ရာမက လည္စင္းၿပီး
ဒီလူ႔လက္ထဲမွာပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္တယ္......
လုပ္ခဲ့တဲ့ ဘယ္အရာကိုမွ ေနာင္တမရဘူး
ဘယ္အရာအတြက္ကိုမွ ေတာင္းပန္မွာမဟုတ္ဘူး
ဒီလူကိုပိုင္ဆိုင္ဖို႔ဆို သူအရာအားလံုး လုပ္ရဲတာမလို႔....
အနီးအနားမွာ ေနခြင့္ရဖို႔ ဘာမဆို လုပ္ရဲတာမလို႔.....
#yoonil
