Сургуулийн кордорт алхах хүүхдүүд их гайхаг биднийг харна..Харин Жонгүг миний мөрнөөс гараа салгасангүй.
Нулмистай нүдээрээ түүн рүү харахдаа зүгээр л энэ цаг хугацаа зогссон мэт болж байв...
Сургуулийн хажууханд байрлах сандал дээр намайг суулгаад"Би хүнд дээрэлхүүлэх дургүй.Бас Бусдыг ч дээрэлхүүлж байхыг харах ч дургүы учраас битгий буруугаар ойлгоорой.Эндээ тэгээд тайвшраад явна биз..Би лав явлаа.."гэж хэлээд явахад нь би өөрийн гомдсон бүх гомдлоо нулмисаараа илэрхийлэн чанга уйлж эхлэхэд Жонгүг буцаж ирээд"Өчүүхэн юманд жоохон хүүхэд шиг уйлдаг чи арчаагүй юм..Битгий хүн эвгүй байдалд оруулаад бай..Бас Чи Жимин бид хоёроос болж ийм байдалд орсон.Гэхдээ Би Пак Жимин гэх тэр амьтанд дургүй учраас чамтай нийлээд явах хүсэл алга.Чи битгий байдалд оруулаад чимээгүй бай!"гэсээр миний мөрөн дээр гараа тавихад нь би түүнийг цохин"Ёрөн хэн чамайг намайг үнс гэсэн юм.Би ингэж доромжлуулдаг хүн биш!Чи хэн юм?Чамаас л болсон!"гэж чангаар уйлахад тэр"би яасан юм?Битгий давраад бай.Би чамайг үнсье гэж үнссэн юм уу?Харин ч дээрээс чинь цэцэг унаж байхад аварж байхад..."гэж хэлэхэд нь би нулмисаа арчаад"Чи тэнэг амьтан юм миний бодсоноос..."гэж хэлээд босох гэхэд хөл алдан доош унахад Жонгүг намайг түшихдээ уруулаа миний хацранд хүргэхэд урьдын адил зүрх хүчтэй цохилно...
"Тэр үнэхээр зүрхний өвчинг үүсгэх нян юм болов уу?"
Тэр"Алив дээш бос!Гар өвдөөд байна..."гэхийг нь сонсоод би сандран дээш бостол тэр миний бугуйнаас бариад"Мннн..Бугуй чинь улайчихаж...Чи харшилтай юм уу?"гэхийг нь сонсоод би"Мэдэхгүй ээ..Гайгүй л байна."гэж хэлтэл Жонгүгийн гарыг хэн нэгэн надаас салгахад би гайхан харвал...
Пак Жимин...
Жонгүг"Чи хэн юм?"
Жимин"Юу гэсэн үг юм?"
Жонгүг"Хэн болчоод миний гарыг тэрнээс салгаад байгаа юм?"