Πάνω Κάτω Και Μεταξύ Άλλων

1

Είναι λίγο αστείο να είσαι ντόπιος σε νησί, ωραίο αλλά ξεκαρδιστικό ώρες ώρες. Κάθε καλοκαίρι να βλέπεις διαφορετικούς τουρίστες να εξερευνούν και να χάνονται στα δρομάκια και τις παραλίες που εσύ έχεις μεγαλώσει. Να σε ρωτούν τις ίδιες ερωτήσεις λογιές και λογιές ανθρώπων, είτε Έλληνες είτε ξένοι, να τους παρακολουθείς από το μπαλκόνι του σπιτιού σου απέναντι απ' το λιμάνι να κινούνται σα μικροσκοπικά πλέιμομπιλ με τις βερμούδες και τα σακ βουαγιάζ τους, πολλές φορές με πέδιλο και κάλτσα. Είναι καινούριοι στο μέρος που εσύ είσαι παλιός. Είναι ωραία όμως να ζεις σε νησί, διευκρίνιση, όχι στο κέντρο του νησιού. Μικρή κοινωνία, χαρωπή και ζεστή. Ξέρεις τους πάντες και σε γνωρίζουν όλοι, χωρίς να νιώθεις διάσημος η κάτι τέτοιο τους νιώθεις συγγενείς σου, λίγο περίεργη η σχέση για να τη περιγράψεις.

Τέλη Ιουλίου λοιπόν και αρκετοί επισκέπτες του ταπεινού μας τόπου έχουν αρχίσει να έρχονται. Εδώ στον Όρμο Μαραθοκάμπου της αγαπημένης και πανέμορφης Σάμου δεν υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, γύρω στα τρία συγκροτήματα από εκοικιαζόμενα, γι' αυτό και ποτέ δε γίνεται τόση φασαρία όση γίνεται στο κέντρο, επίσης γνωστό ως Βαθύ, το μέρος του νησιού όπου βρίσκεται το κυρίως Λιμάνι, εκεί που οι περισσότεροι επιλέγουν να περάσουν ατελείωτες ώρες περπατώντας στους γραφικούς δρόμους και τις έβαλε; Πλατείες, ή κάνοντας μπάνιο στις παραλίες, εν γένει είναι ακόμα το μέρος που παντα έχει το καλύτερο κρασί και όπου γίνονται οι καλύτερες γιορτές.

Ήδη με την Αμαρυλλίδα και τον Πέτρο είχαμε αρχίσει να παρατηρούμε τον "νέο κόσμο", ψάχνοντας κυρίως παιδιά της ηλικίας μας. Η Αμαρυλλίς και ο Πέτρος είναι οι δύο κολλητοί μου απ' το νήπιο. Οι δύο άνθρωποι που ήξεραν περισσότερα για εμένα απ' ότι ήξερα εγώ για τον εαυτό μου. Τους θυμάμαι από τότε που θυμάμαι και τον εαυτό μου, ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε αχώριστοι.

Κάθε περιπέτεια, κάθε χειμώνα και κάθε καλοκαίρι είναι ξεχωριστή μαζί τους, κάθε βόλτα στο λιμάνι το ηλιοβασίλεμα, κάθε μερίδα καλαμαράκια στην ταβέρνα του Κυρ. Τάσου, βουτιές απ' τα βράχια, σκαρφάλωμα στις διάφορες οικοδομές, στις οποίες συχνά μας έβρισκε η νύχτα, όλες οι κλασσικές μα κάθε χρόνο υπέροχες διακοπές.

"Σε μια ώρα κάτω για φαγητό.", ήταν το μήνυμα που έλαβα από την Αμαρυλλίδα και χαμογέλασα. Δεν θα άλλαζα ρούχα και θα έκανα μπάνιο όταν γύριζα. Έτσι κάθισα να παρατηρώ, από το μπαλκόνι του νεοκλασσικού σπιτιού μου, χτισμένο από τον παππού, την ιδιαίτερη ομορφιά του τόπου που μεγάλωσα.