Πάνω Κάτω Και Μεταξύ Άλλων

3

   Η νύχτα πλέον αγκάλιαζε τα πάντα, μπορούσα να αισθανθώ την ψύχρα ακόμη και μέσα στο σπίτι μου. Είχα δώσει τον λόγο μου στα παιδιά πως θα πήγαινα στο πάρτι, χρειάστηκε βέβαια αρκετή προσπάθεια προκειμένου να τους πείσω πως δεν είναι απαραίτητο να έρθουν να με πάρουν απ' το σπίτι μου. Την ιστορία πίσω απ' αυτό αποτελεί η απουσία μου από το περσινό πάρτι, πράγμα που μου χτυπούσαν για μέρες.

   Αφού ντύθηκα, πρόσεξα μια τελευταία φορά τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Δεν κοίταξα ξανά τα ρούχα μου, έτσι κι αλλιώς εγώ είχα επιλέξει να τα φορέσω. Τα σπαστά και όπως φαίνονταν μπλεγμένα σγουρά μαλλιά μου έπεφταν σημαντικά στα μάτια μου, ενώ τα πλαϊνά ήταν αρκετά κοντύτερα, η μητέρα μου πλέον συχνά μου έλεγε να κουρευτώ, δεν έδινα σημασία ωστόσο, με είχα συνηθίσει έτσι. Έπειτα στάθηκα λίγο στα μάτια μου, καστανοπράσινα, ποτέ δε κατάλαβα από που κληρονόμησα εγώ αυτό το χρώμα, τα μάτια της Θέκλας ήταν καταγάλανα, ενώ του Βασίλη, του πατέρα μου, καστανά. Όταν πλέον άρχισα να νιώθω άβολα με το να κοιτάζω τον εαυτό μου τόση ώρα ξεκίνησα για το σπίτι του Λουκά.

    Διασχίζοντας τα στενά ανάμεσα στα, κυρίως λευκά, σπίτια, συνειδητοποίησα πως φάνταζαν αρκετά τρομακτικά τώρα, αφού είχε πέσει ο ήλιος. Έστριβα στα σταυροδρόμια σχεδόν μηχανικά, σε κάποια παράθυρα είχε φως, στα περισσότερα όμως όχι, λογικό οι πιο πολλοί να είναι έξω. Μετά από λίγο άκουσα τον ήχο τακουνιών πάνω στο πλακόστρωτο του δρόμου. Είχα πλέον φτάσει. Ανοίγοντας την πόρτα αντανακλαστικά ακούμπησα με τα δάχτυλα  μου το αυτί μου καθώς σε μια προσπάθεια να μπλοκάρω ένα μέρος του εκκωφαντικού ήχο να εισχωρήσει στο μυαλό μου. Το μισούσα αυτό...

   Πρώτο βρήκα τον Λουκά και αφού του ευχήθηκα του έδωσα το κρασί που είχα αγοράσει νωρίτερα. Κάπου ανάμεσα στους πολλούς που χόρευαν, διέκρινα τον Πέτρο και κατευθύνθηκα προς το εκεί.

"Δικέ μου, ήρθες!",είπε σα να μη πίστευε πως θα βρισκόμουν εκεί.

"Έτσι φαίνεται.",είπα σχεδόν φωνάζοντας προκειμένου να με ακούσει. Περιττό να επαναλάβω πόσο μισούσα αυτή τη μουσική.

"Είναι καλύτερο από κάθε προηγούμενο.",είπε δυνατά καθώς χόρευε στο ρυθμό της μουσικής.

"Για να το λες εσύ...",είπα και κοίταξα γύρω μου. Σίγουρα ήταν όλη η Β' τάξη, αρκετά παιδιά από την Γ' και όχι μόνο. Κάποιοι χόρευαν, άλλοι έπιναν μόνο τους, άλλοι έδιναν ο ένας στον άλλο να πιει με το ζόρι κάνοντας διαγωνισμούς.