𝓕𝓐𝓡𝓐𝓗

2.Bölüm

Kendim hariç herkesi mutlu etme,düşünme huyumu çok seviyorum.En azından böyle bir huyum sayesinde herkesleşmediğimi düşünüyorum.Ne yazık ki bu huyum bazı kişiler tarafından çok kullanılıyor,yıpranıyorum çoğu zaman da üzülüyorum.

Ama geçiyor ki geçecek de zaten.Bazı konularda insanlara çok kızıyorum.En ufacık kötü olayda hemen isyan etmeye kalkıyorlar.Kimisi ailesine isyan ediyor,kimisi arkadaşına kimisi terk eden sevgilisine ve kimisi de hayata.Ama başlarına güzel bir şey geldiği zaman şükretmiyorlar.Sanki bütün herkes isyan etmeye programlanmış gibiler.Biri de evet kötü şeyler yaşadım yeri geldi isyan ettim ama şu an mutluyum şükürler olsun demiyorlar yada sadece ben şahit olmadım.

Benim de yaşadığım zorluklar var.Büyük veya küçük.Evet bende isyan ediyorum ama sonrasında oluşan güzellikler sayesinde şükür de ediyorum.Son zamanlar da pek iyi olduğum söylenemez.Ama bugün Kerim'in canlı yayına girip onu görünce nedensizce bütün derdimi tasamı bir kenera bırakıp canlı yayın bitene kadar şükrettim.Belirli bir zaman bile olsa içten bir şekilde gülümsememi ve kendimi iyi hissetmemi sağlamıştı çünkü.

"Farah telefonun çalıyor kızım".
Annemin sesi ile kendime gelip telefonumu almak için mutfağa doğru yöneldim.Ama arayan kişi telefonumu yeni değiştirdiğim için kayıtlı değildi.

"Alo,efendim"?
Biraz korkarak cevap vermiştim.Çünkü hattın diğer ucundaki kişinin kim olduğunu bilmiyordum.
"Farah merhaba ben Bengü nasılsın canım".
Bengü benim henüz yeni tanıştığım ama çokça sevdiğim bir kız arkadaşımdı.

"Merhaba Bengü üzgünüm telefonum yeni olduğu için numaralar henüz kayıtlı değil araman çok iyi oldu.Bu arada iyiyim sen nasılsın".
Bengünün durduk yere beni araması beni şaşırtmıştı.Çünkü bugün Alp ile birlikte olacaklarını söylemişti.

"Alp İstanbul'a gitmek zorunda kaldı benimde canım çok sıkılınca birlikte bir şeyler yapalım dışarı çıkalım diye seni aradım".
Anladığım kadarı ile Alp'in gitmiş olmasından dolayı Bengü'nün keyfi biraz kaçıktı.

"Canım biliyorsun ki bu konuyu ailem ile konuşmalıyım çok sık dışarı çıkan biri değilim.Ben babamla konuşup sana haber versem olur mu"?
Umarım kırılmaz ve beni yanlış anlamazdı ama yapacak pek de bir şeyim yoktu ben buydum değişemezdim.

"Tamam canım sorun değil.Sen konuş bana haber ver çok öpüyorum seni".
Bengü ile telefonu kapattıktan sonra yaklaşık bir 10 dakikaya beklemeye başladım.Çünkü biliyordum ki babama sorduğumda izin alamayacaktım.Ve hem ben hemde o birbirimize karşı kırıcı olacaktık.Durduk yere tatsızlık çıkarmaya gerek yoktu.

Ben çok sık dışarı çıkan biri değilim.Biraz sıkı bir ailem var.Arkadaşlarımla bir yerlere gitmek bizimkilere göre değildir.Ben genelde evde oturmayı seven kişiliktim.Buna mecbur bırakıldığım için isyan etmek yerine bu durumu kucaklayıp sevmeye karar verdim.

Annem çıktığı zaman bazen bende onunla çıkarım.Veya biri ile görüşmem gerekirse yine annem aracılığı ile görüşürüm.Başka türlüsü çok güç bir durum çünkü.Ama artık alıştığım için pek de sorun yapmıyorum hatta iyi ki bile diyorum.

Nihayet telefonumu elime alıp Bengü'ye gelemeyeceğime dair kısa bir mesaj attıktan sonra telefonumu bir kenera koydum.Bugün Kerim'in canlısına girdiğim andan itibaren kendimi oldukça fazla mutlu ve iyi hissediyordum.

"Farah,aşık mısın kızım telefonuna mesaj geliyor duymuyorsun"?
Zehra sultanın sesi ile asıl dünyaya dönmeyi başarmıştım.O an düşüncelerimi bir rafa koyup telefonuma yoğunlaşmaya çalıştım.

Ben gelen mesajın Bengü'den geldiğini düşünürken tanımadığım birinden instagram üzerinden geldiğini gördüm.Açıkçası çok şaşırdım çünkü kimse ile görüşmüyor ve konuşmuyorum.

Mesaj atan kişinin ismi Gökhan'dı.Ama tanıdığım bir Gökhan yoktu.Profiline girip fotoğraflarına bakmaya başladım.Kesinlikle bu kişiyi tanımıyordum ama siması çok tanıdık geliyordu.

Biraz daha düşünüp nereden tanıyor olabileceğimi bulmaya karar verdim.Ve o an buldum.Geçen gün biraz hava almaya annemle birlikte merkeze inmiştik.O zaman benim ilk okul arkadaşım olan Hale ile karşılaşmış biraz sohbet etmiştik.Ve Gökhan'da onun yanındaydı.Ordan tanıyordum.

Daha fazla oyalanmadan mesaj kutusuna girip yazdığı mesaja odaklanmaya başladım.

_(GÖKHAN):Merhaba,bir şey sorabilir miyim?
Beni tanımayan sadece bir kere görmüş olan bir insan bana ne sorabilirdi ki?
_(FARAH):Merhaba,tabi buyurun.

Mesajı yolladıktan sonra telefonumu ve şarj aletini alıp odama geçtim telefonumu şarja takıp oturduğumda yeni bir bildirim sesi ile Gökhan'ın mesaj attığını anladım.

_(GÖKHAN):Geçen hafta seni gördüğümde biraz durgun gelmiştin gözüme.Yanlış anlama kötü bir amaçla yazmıyorum ama iyi olmadığını düşünüp duruyorum günlerdir.İsmini de Hale'den aldım.Sadece merak ettim kusura bakma.

Nedensizce bu durum bana iyi hissettirmişti.Ben kimsenin umurunda olmadığımı düşünürken beni tanımayan birinin beni merak etmesi veya düşünmesi birileri için değerli olduğumu görmemi sağladı.

_(FARAH):Öncelikle kusura bakılacak bir durum yok.İnsanlık edip merak etmişsin ve sormuşsun sıkıntı değil.Asıl konuya gelecek olursam da sorduğun için teşekkür ederim,çok şükür iyiyim bir sıkıntım yok.

Gerekli açıklamayı yaptığıma göre artık yazmaz diye düşünürken yeni bir bildirim sesi ile çabuk pes etmeyeceğini anladım.

_(GÖKHAN):Anlayışın için teşekkür ederim.Ayrıca iyi olduğunu bilmek çok güzel.Eğer senin için de bir sakıncası yoksa tanışabilir miyiz?

Attığı mesajın sadece son kelimesine takılı kalmıştım. 'Tanışabilir miyiz'? Çünkü daha 2 Öner'i kendime hayatıma yeni bir insan almayacağıma dair söz vermiştim.Ama şimdi hayır dersem de kırılmasını istemezdim.

_(FARAH):Tabi,tanışabiliriz sıkıntı yok.

Bu konuşma saat gece '00.30' kadar devam etmişti.O kendinden bahsetti ben kendimden bahsettim.Biraz sohbet edip kendimizi tanımaya çalıştık.Ve saat geç olunca erken yatmam gerektiğini söyleyip bu gecelik konuşmayı sonlandırmıştım.

Annemin yanına gidip ne yaptığına bakmak istedim.Ama annemin çoktan uyumuş olduğunu gördüm.Üzerini örtüp annemi öptükten sonra bir bardak su ile odama geri döndüm.Telefonumu şarja takıp suyumu içtikten sonra yatağıma uzandım.Ve artık ciddi anlamda uykusuz kalamayacağımı anlayıp kendimi uykunun güvenilir ellerine teslim ettim.