𝓕𝓐𝓡𝓐𝓗

3.Bölüm

Hayal kırıklıkları ile harmanlanmış hayata sahip bir kız düşünün.Gülmeye çekinen dudaklara,mutluluk taşıyamayan gözlere ve yaşamaktan zevk alamayan bir bedene sahip bir kız.İşte o kız bendim.

Bir haftadır pek mutlu olmadığım halde soran herkese mutluyum diyordum.Neye veya kime direniyordum bilmiyorum.En çok da anneme mutlu olduğumu söyleyip duruyordum.Başka şansım yoktu çünkü.

Bir haftadır aralıksız bir şekilde sabah akşam Gökhan ile konuşuyorum.Çok güzel bir dinleyici,çok güzel teselli verici ve çok da güzel bir kalbe sahip.Fakat arkadaşlıktan öte bir hissim olmuyordu ona karşı.Onun bana hissettiği duyguların aynısını ben ona veremiyordum.Bilmiyorum yapamıyordum.

2 yıldır hayatıma birini almadım.Olmuyordu çünkü.Ya kötü bir niyetle yaklaştılar ya bugün varım diyip yarın yok oldular.Yada görüştüğümüz zaman davranışlarımız uyuşmadı.

Bu yüzden de kimseyi üzmemek ve kendimi daha fazla yıpratmamak için kimseyi hayatıma alamadım.Pek gerek de yoktu açıkçası.Ama şimdi ben Gökhan'a git dersem üzülecekti.Ve ben onu üzmek istemiyorum.

"Farah yanıma gelebilir misin kızım".
Annemin sesi ile kendimi toplayıp yatağımdan doğruldum.

Yüzümün ne halde olduğunu bilmediğim için direk banyoya girdim.Ağlamaktan gözlerim şişmiş göz altlarım da kızarmıştı.Hemen elimi yüzümü yıkadım.

Gözlerimin altına kapatıcı sürdüm.Saçlarımı da tepeden dağınık bir topuz yapıp annemin odasına geldim.

Oldukça mutlu bir ifade takınıp karşısına oturdum.

"Efendim,Zehra sultan".
Annem gözüme biraz düşünceli gelmişti.Demek ki benimle konuşması gereken bir konu vardı.

"İşin var mı güzelim biraz konuşabilir miyiz"?
Annemin canı gerçekten sıkkındı.Git gide merak etmeye başlamıştım neler olduğunu.

"Konuşabiliriz sultanım seni dinliyorum".
Annem biraz benden izin ister gibi beklemeye başladı.

"Benim güzel kızım,anladığım kadarı ile bir haftadır biri ile konuşuyorsun.Merak etme kim diye sormayacağım.Mutlu gibi gözüküyorsun.Ama annecim biliyorsun ki bazen karşı taraf ile  görüştüğün zaman davranışlarından dolayı olmuyor.Ve gözlemlediğim kadarı ile hala bazı şeylerden emin değilsin.İstersen sana kendini daha fazla kaptırmadan bugün görüşün.Bir bak en azından gerçekten sana göre mi yoksa değil mi.En azından ne onu üz ne kendini yıprat".

Annem haklıydı.Benim Gökhan ile görüşmem gerekiyordu.Evet bazı şeylerden emin değildim.Mesela mutlu olduğumdan,iyi olduğumdan ama emin olduğum bir konu vardı o da Gökhan ile olamayacağıydı.

"Haklısın Zehra sultan görüşmem iyi olur.Böylece yol yakınken ya devam eder yada biter.Teşekkür ederim yanımda olduğun için benim senden başka kimsem yok".

Cümlemi bitirir bitirmez anneme sımsıkı sarılmıştım.Gerçekten iyi ki vardı.Eğer o olmasaydı ben bu kadar güçlü olamazdım.Yada o olmasaydı ben kendime zarar da verirdim.Şu hayatta belki de koşulsuz şartsız beni seven ve hep yanımda olan tek insandı.

"Ben her zaman senin yanındayım.Düşsende yanındayım kalksan da.Ağladığında da güldüğünde de.Ve bıkmadan her zaman da yanında olacağım.Seni çok seviyorum Farah'ım".

Annemin bu sözleri bana Ceren'i hatırlatmıştı.Eski dostum güzel dostumu.Aynı kelimeleri bana ceren de söylemişti.Hep yanımda olduğunu ne olursa olsun hep yanımda olacağına dair bana söz vermişti.Ama ne yazık ki verdiği sözü o tutamadı.Belki de tutmak istemedi bilmiyorum.