လင္းယု ေရခ်ိဳးသန္႔ၿပီး ေတြ႔ရာအဝတ္
ေကာက္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္
နဂိုကပင္ဖ႐ိုဖရဲေနတတ္သူဆိုေတာ့
ေ႐ွးအဝတ္ေတြကိုလည္းမဝတ္တတ္
မ႐ိုဖရဲနက္ ကြတကြတႀကီးေလ်ာက္လာသည္
အေစခံတခ်ိဳ႕က ျပံဳးစိစိျဖင့္
ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကသည္
အားယိုး သခင္ေလးဝူ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ
ဘာလဲ ငါဘာျဖစ္လို႔လဲ
သခင္ေလးအဝတ္ေတြကိုလည္းၾကည့္ဦး
ငါ့ အဝတ္ကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ
အရင္ကဆို သခင္ေလးဝူက
အဝတ္ေတြကိုသပ္ရပ္ေနေအာင္ဝတ္ေနၾကေလ
အခုကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲေျပာပါဦး
အာ အဲ့တာက ကြၽန္ေတာ္ျပင္ေပးပါ့မယ္
ထိုေကာင္ေလးကလင္းယု
အဝတ္ေတြကိုေသခ်ာျပင္ေပးလိုက္သည္
အင္း အခုၾကည့္ေကာင္းသြားၿပီ
ေအာ္ ေမ့ေတာ့မလို႔ပဲ
သခင္ေလးကိုၿမိဳ႕စားမင္းကေခၚခိုင္းလိုက္တယ္
အင္း ဘာၿမိဳ႕စားမင္း
လင္းယုအလန္႔တၾကားေအာ္ေတာ့
ထိုေကာင္ေလးကလည္းျပဴးေၾကာင္ၾကည့္ကာ
ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သခင္ေလးဝူ
သူကဘာလို႔ငါ့ကိုေခၚရတာလဲ
ဟင္သခင္ေလးဝူ သခင္ေလးအေဖကို
ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ
အ အေဖ ဟုတ္လား ဟီးဟီး
လင္းယုရဲ႕ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေမးေျဖေၾကာင့္
ထိုေကာင္ေလးမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေန
ေတာ့သည္တည့္.....
က်င္းၿမိဳ႕စားမင္း သခင္ေလးဝူေရာက္ပါၿပီ
ဧည့္ခန္းမႀကီးထက္က ထိုင္ခံုေပၚ မိန္႔မိန္႔ႀကီး
ထိုင္ေနေသာသူတစ္ေယာက္ႏွင့္
မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ ျမင္ရသည္က
ေလးစားဖြယ္မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးပင္....
လာသားထိုင္ေလေမေမတို႔ေျပာထားတဲ့
ကိစၥေလးဆက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့
ထိုမိန္းမႀကီးကခ်ိဳသာစြာေျပာလိုက္ေသာ္လည္း
ဘာ ဘာကိစၥ လဲ ကြၽန္ေတာ္
မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ မင္းမဂၤလာကိစၥေလ
မင္းလုပ္ၾကံခံရလို႔ခနရပ္ဆိုင္းထားေပမဲ့
သူတို႔ကလမ္းမွာေရာက္ေနၾကၿပီ
ဘယ္ေလာင္ေတာင္အားနာစရာေကာင္းလဲ
