RUHUMUN GÖÇÜĞÜ||TEXTING

RG BİR YAŞINDA/ÖZEL BÖLÜM

  
      Merhabalar! Ruhumun Göçüğü bugün tam bir yaşına girdi! Küçük bir aile olsak da beni destekleyen her birinize çok teşekkür ederim. Kurgudan bağımsız da olsa bugünün anısına özel bir bölüm yazmak istedim. Kısa bir süre sonra yeni bir texting yazmaya başlayacağım. İyi okumalar!

Ruhumun Göçüğü: Odadan duyuluyor sesin.

Ruhumun Göçüğü: Ninniden benim bile uykum geldi.

Ruhumun Göçüğü: Ayça hala uyumadı mı?

Ruhumun Göçüğü: Bu imkansız belki ama Doruk gibi bizi ayrı düşürmeye çalışıyor olabilir mi ya?

Ruhumun Göçüğü: Aklına girdi o ibne benim kızımın!

Ruhumun Göçüğü: Kızım baksana telefonuna.

Neslihan: Ayberk, kızımız daha bir buçuk yaşında.

Neslihan: Doruk gibi aklının hinliğe çalıştığını hiç sanmıyorum.

Ruhumun Göçüğü: O heriften her şey beklenir.

Ruhumun Göçüğü: Zaten oğlunu da kızımın yanına çok getiriyor.

Neslihan: Ayberk.

Ruhumun Göçüğü: Söyle, ruhumun baharı?

Neslihan: Kimsenin kızımızda gözü yok.

Neslihan: Bak şu an telefon kullanmam kızımızı rahatsız ediyor.

Ruhumun Göçüğü: Belki benim de uyutulmaya ihtiyacım vardır.

Neslihan: Küçük bir çocukmuş gibi davranmaktan vazgeç.

Neslihan: Uyutayım geleceğim zaten.

Ruhumun Göçüğü: Mesela ne zaman geleceksin?

  Homurdanarak telefonu kızımın odasındaki koltuğa koydum. İkiye bölünmüş ikisine de eşit ilgi göstermeye çalışıyordum fakat Ayberk hep daha fazlasını isteyip kızımızla itişiyordu. Kızımızla kendi ilgilendiği zaman ise beni tamamen unutup ona odaklanıyordu.

  Göğsümde uykuya dalmak üzere olan Ayça'yı izlerken huzurla mırıldandım. Bugünlerde biraz huysuzdu çünkü diş çıkarıyordu. Sabırlı bir anne olarak onu beşiğine alıştırmaya çalışsam da ya benimle ya da babasıyla uyumak hoşuna gidiyordu. O iyice uykuya dalana kadar kucağımdan indirmemeliydim.

  Uyuduğundan emin olduktan sonra yavaşça boynuna kokulu bir öpücük bıraktım. Beşiğe yerleştirip üstünü örttükten sonra odadaki telsizi alıp odamıza ilerledim. İçeriye girip kapıyı yavaşça kapattığımda Ayberk beni göğsüne doğru çekip yatağa yatırmıştı. Çenesi başımdaki yerini aldıktan sonra derin nefesler aldığını hissettim.

"Bir an hiç gelmeyeceksin sandım." Abartısı üzerine göz devirip yavaşça beline sarıldım. İkimiz de işte olduğumuzdan gün içerisinde yeterince yoruluyorduk.

"Abart abart. Kızımız anca uyudu. Biliyorsun. Yanımızda yatmasını ne kadar çok istesem de beşiğine alıştırmamız lazım. Biz yokken annemler çok zorluk çekiyor uyutmakta." Erkeksi mırıltılar çıkartıp saçlarımın üzerine küçük öpücükler bıraktı.

"Sadece zaten vaktimizi birbirimize çok ayıramıyoruz, en azından uyurken yanımda ol istiyorum baharım." Başımı yavaşça yukarı kaldırıp gözlerine baktım. Gülümseyerek tekrar göğsüne sokuldum. Yılların beklentisiyle kurduğum hayalin gerçekliğine hala inanamıyordum. Varlığı beni her zaman mutlu ediyordu ve etmeye de devam edecekti. Üstelik artık varlığıyla beni hayata bağlayan küçük bir ay parçamız da vardı.