3.2K 152 3
                                    

Patrzę się pustym wzrokiem w ścianę. Nie wiem, ile już tu jestem. Przestałam liczyć po 100 dniach. Rodzice zamknęli mnie tu, wmawiając mi, że jestem chora. W rzeczywistości chcieli się mnie pozbyć. Bo jestem inna. Bo jestem gorsza. W mojej rodzinie każdy jest w ten czy inny sposób utalentowany. Każdy ma coś swojego, co go wyróżnia. Ja zawsze byłam przeciętna, nijaka.

Przez 16 lat swojego życia jedynie Ty zwracałaś na mnie uwagę. To właśnie Ty pokazałaś mi, że jestem czegoś warta. Przed Tobą otworzyłam się, pokazałam swoje słabości. A Ty mnie nie odtrąciłaś.

A teraz siedzę w tej dziurze. Bez pożegnania. Bez słowa wyjaśnienia odcięłam się od Ciebie. Zniknęłam.

Teraz jedyne czego mogę być pewna to tego, że codziennie myślę o Tobie. O Twoim uśmiechu i oczach. Dotyku. Słowach.

n̶e̶v̶e̶r̶ ̶l̶o̶s̶e̶ ̶h̶o̶p̶e̶ ̶|̶|̶ ̶g̶x̶g̶Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz