BUNALIM

9. Bölüm

Bir ay sonra ..

“O ölmedi ..” diye mırıldandım kendi kendime .”..yaşıyor .”

Bu aralar ciddi anlamda kafayı yemiş olduğumu bende düşünüyordum .Kağıda karalama yapmayı bırakıp bilgisayarı açtım .Çevrimiçi değildi .Hala .

Elimi yumruk yapıp dudağıma bastırdım .Gözlerimi ağlamamak için olduğunca sıktım ama işe yaramadı .Yine ağlamaya başladım .Elimi alnıma dayayıp hıçkırdım .Ona ihtiyacım olduğunu bile bile neden gitmişti ?

Sinirden titriyordum .Ayağa kalktım .Bir şeyleri kırıp dökmem lazımdı .En azından biraz rahatlayabilirdim .

Önce masamda ki eşyaların hepsini yere attım .Sonra sandalyeyi ,bilgisayarı ..

Etrafı dağıtabileceğim kadar dağıttım .Kendimi yatağıma atıp nefes almaya çalıştım .Ciğerlerim nefes almak için içimde debeleniyorlardı sanki .Kalbimin sıkıştığını hissettim .

Hırıltılı nefes alış verişlerim odada ki tek sesti .

Dilimin ucuyla dudaklarımı ıslatıp yavaşça doğruldum .Ayağa kalktıktan sonra bilgisayarımı yerden alıp masaya koydum .Ayağıma batan ayna kırıklarını önemsemesem de felaket bir acı veriyorlardı .

Bilgisayarı açtıktan sonra çevrimiçi olup olmadığına baktım .Değildi .

Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı iki yana salladım .Gerçekten ölmüş müydü yoksa beni mi cezalandırıyordu ?

Bacaklarımı kendime çekip sandalyeye zor da olsa sığıştım .Ayağımın altında inanılmaz bir acı vardı .Ayağımı kaldırıp baktığımda keskin bir ayna kırığının ayağımın altına saplanmış olduğunu gördüm .Sonra aklıma bir fikir geldi .

Yavaşça ayağa kalkıp sendeleyerek ayna kırıklarına doğru yürümeye başladım .

Yere çömelip en keskin ayna kırığını aramaya başladım .Nihayet bulduğumda ayna parçasını elime alıp sıktım .Ayna yavaş yavaş kan olurken ayna parçasından kendime baktım .Berbat gözüküyordum .

Göz yaşım aynaya damladığında başımı geriye atıp dudaklarımı yavaşça araladım .Ayna derime git gide gömülüyordu sanki .

Kendimi nefes almaya zorladım .Bir kez daha .Acıyla inleyip aynayı elimden bıraktım .Aynanın yere düşme sesi kulaklarımda resmen yankılanıyordu .

Tek kelime etmeden yavaşça ayna kırıklarının üzerine oturdum .Bunu neden yaptığımı ben de bilmiyordum ama gizemli kızın dediği her şey beynimde dönüyor ,kafamı karıştırmaktan başka hiçbir işe yaramıyordu .

Ona bir hafta içinde nasıl bu kadar bağlandığımı kendime sorup duruyordum .Bir cevabım yoktu .Kendime bile .Gözümü kapatıp yerden elime geçen ilk parçayı aldım .Elimle yokladım .Sanırım sivriydi .

Ayna parçasını yavaşça koluma yaklaştırdım ve ucunu tenime yasladım .Bastırdım .En son gücümle ayna parçasını koluma bastırdım ve aşağıya doğru yavaşça indirdim .

Çok derin bir kesik olduğuna adım gibi emindim .İnanılmaz bir acı kolumu esir alırken ne yapacağımı bilemez durumdaydım .Belki de onun dediği gibi fiziksel acı ruhsal acımı bastırırdı ?

Kolumda ki acıyı siklemeyip yavaşça gözlerimi araladım .Koluma baktığımda tahmin ettiğimden daha çok kanıyordu .

Yavaşça ağaya kalktım ve masama doğru sendeleyerek yürümeye başladım .Durdum ve omzumun üstünden geriye baktım .Yerdeki kan izlerini takip ettim ve en son bacağıma baktım .Bacağımdan aşağıya şerit şerit kanlar süzülüyordu .Hoşuma gitmişti aslında .Arkamdan iz bırakması .