Goodgirl Or Badgirl

🔥6️⃣🔥

Pov Emma

Ik loop de school uit. Ik heb me helm alvast op. Ja ik ben met een motor gekomen. Ik loop naar me motor. Er staan veel jongens om heen. Ughhh. Ik loop tussen naar de mensen door. "Van welke jongen is deze motor." "volgens mij Quinten." Ik pak me sleutels en loop veder er heen. "Jo wie ben jij." "Gaat je niks aan." antwoord ik er op. Meteen herkend Max me stem. Hij schud nee. I don't give a fack. Ik ga er op zitten meteen belt Max me. Ik neem niet op. Mensen geven me ruimten. Ik rij zo parkeerterrein af. Max belt me weer. Nu neem ik wel op.

"wft. Dacht je met je motor te doen? Je weet dat dat veel aandacht trekt."
"Max rustig. Je bent echt gestress. Ik dacht dat ik gestress kon zijn. Maar ik was er niet echt bij met me hoofd toen ik vertrok. Zenuwen zou ik zeggen."
"Em je weet dat je vanaf je 20e pas motor mag rijden. Voor jou natuurlijk een uitzondering omdat je bij de maffia zit maar als nog."
Ik zucht.
"Max je weet niet hoe het is om zonder je ouders opgevoed te worden en vooral als ze zijn vermoord. Nu is me kans om achter te komen. Ik wil die gene voelen hoe ik me voelde."
"Emma ik weet inderdaad niet hoe het is om zonder ouders opgevoed te worden. Maar heb je geen broer of zus."
"Nee. Niet dat ik het weet. Zou wel raar zijn."
"Zou zeker raar zijn. Waarom moest Blake vanmiddag daar aan."
Ik stop voor een stoplicht. Ik zit te denken. Hij kan me waarschijnlijk tegen houden ofzo.
"Hij kan me tegen houden ofzo. Ik weet het niet."
"Jammer."
"Had je mij dan willen tegen houden?"
Aan de anderen kant blijf het stil.

Ik schiet in de lach.
"Stop. Anders vertel ik niet wat het kan gebeuren als mensen je zo zien."
"Max het is okay. Vertel nou maar."
"Het is meer Dylan, Harm en Jack. Ze hebben een weddenschap. Wie jou als eerste in hun bed krijgt. Als de gene heeft gewonnen dan krijg hij een auto."
"Jezus."
Ik val stil. Dat was bij een meisje ook gebeurt. Ik kon haar maar een dag troosten. Ze was toen me beste vriendin. Daarna wauw ik niemand om me heen. Ik sla even op me motor en begin te rijden.

"Em? Gaat het?"
"Nee! Niks gaat! Blijf uit me buurt! Pleas!"
"Em je wordt mij trainer. Dan moet je."
"Ik zeggen dat ik niet wil."
"Em dat kan niet. Asjeblieft sluit je niet buiten."
"je weet niks. Gewoon niks!"
Meteen hang ik op. Ik pakkeer me motor in de gage. Ik leg me helm er op. Ik voel dat ik wat tranen heb gelaten. Waarom doe je me nog wat Meghan? Waarom? Ik hoop dat je me ooit vergeeft toen je me hard nodig had. Ik loop naar een lift. Blake komt er ook aan. Hij kijkt bezorgd als hij mij ziet.

"Em wat is er?" "Ik haat dit soms." fluister ik. Blake slaat armen om me heen. "Dat weet ik. Heb je me vaak verteld. Je mist Meghan he?" "Ik wou haar troosten. Ze haat me. Ze haat me voor altijd." Ik sla op Blake zijn borstkast. Blake laat het toe. Gelukkig kan ik me warmte behouden. "Ik haat dit soms ook." geeft Blake toe. Als we beneden zijn stop ik. "Ik ga even van me af slaan." "is goed. Maar probeer mensen toe te laten. Okay?" "Ik weet het niet. Ik w...." "Je luistert naar me anders." "Anders wat?" zeg ik lachend als hij niet weet wat hij moet zeggen. "Anders doe ik de hele week je haar." Ik kijk hem boos aan. Niemand maar dan ook niemand raakt me haar aan. "deal." "Binnen 2 weken." "Is goed." zeg ik en loop naar me 'huisje.' ik heb 13 kamers. Niemand wauw 13 behalve ik. Idk wat ik hier mee moet maar straks wel. Iedereen heeft een eigen kamer. Ik heb er 3. Een gewone slaapkamer met een badkamer, een trainings kamer en dan nog me kast met foto's.

In elke kamer is er een badkamer. De keuken en de woonkamer staan benenden. Ik heb 5 slaapkamers onder zitten en 8 boven waarvan 3 van mij zijn. De 3 hebben een slot waar ik alleen de sleutel van heb. Ik loop naar me trainingzaal en begin tegen de boxbal te slaan. Na 20 minuten ga ik douchen en omkleden. Blake en de anderen hebben alvast klaar gelegd wat ik nodig had. Blake komt naast me staan en Wessel aan de anderen kant. Blake knijpt bemoeidend in me hand. Ik kan dit. De man wordt naar binnen gebracht. Hij wordt op een stoel vast gebonden. Jammer dat hij geen blauwe plek in zijn oog hebt. Ja ik vind dit echt jammer. "Dus meneer rottier." begin ik. Ik beweeg me benen. "Je weet meer over de dood van Daimi en Carlo." Ik laat een foto zien waar me ouders op staan. Me hart staan even stil.

"En de dader." zeg ik. Hij knikt. Wacht geeft hij het toe. "Vertel me er meer over." Hij stil. Ik pak langzaam een van de messen die op tafel liggen. "Je moet luisteren anders. Bye. Bye leventje." Hij blijft alweer stil. Slim. Slim. Je gaat het spelletje zo spellen. Ik gooi de mes langs zijn haar en gaat paar plukjes van af. Hij kijkt me woest aan. Nu heb ik je sowieso. "Ik vertel je pas als we alleen zijn." "Hoezo?" "Ik wil alleen met jou praten Emma." "Hoe weet je me naam!" Ik stap op hem af. Blake houdt me tegen. "Je wilt die informatie. Het is goed. Wij gaan naar buiten. En jij praat met hem. Afgesproken?" ik knik rustig. "Goed." Blake geeft een kusje op me haar.