Bijles. #Herschrijvend!

Hoofdstuk 11

Herschreven versie.

Hoofdstuk 11

Ik moest alles even tot me laten bezinken. Finn was net weg, en Rowan zou over een uur op de stoep staan. Mijn eerste gedachte was hoe ik dit in godsnaam verborgen ging houden voor Rowan? Het was nog te vers. Finn was net pas weg, en hij was alles waar ik op dit moment aan kon denken. Maar het zou vast wel een keer vaker voorkomen dat Rowan eerder klaar was met werken, en dus ook eerder naar mij toe wilde komen. Langer de tijd om erover na te denken had ik niet, toen het irritante geluid van de deurbel weerklonk in het huis. Een zucht ontglipte mij. Was ik wel klaar om Rowan onder ogen te zien? Veel keus had ik niet, de deurbel liet zijn irritante deuntje voor de tweede keer horen. Ik keek in twee stralende ogen toen ik de deur opende. 'Is er iets?' vroeg ik glimlachend.

'Oh ja, ik ben gepromoveerd! Ik ben niet langer meer een vakkenvuller, nee ik ben kassamedewerker!'
Een lach rolde over mijn lippen heen. Rowan was altijd zo enthousiast over zijn werk, en vond het oprecht leuk om te doen. 'Gefeliciteerd!' zei ik en gaf hem plagerig een stomp tegen zijn arm.
'Ja ja', zei hij en tilde mij op en droeg mij naar binnen.
'Alles goed schatje?' fluisterde hij en plantte een kus op mijn lippen.
Ik knikte. Alles was zeker goed. Dit was de jongen voor wie ik wilde gaan. Finn was maar voor even. Alles werd ineens in één klap helder. Alsof iemand de stekker uit mijn gedachten had gestopt, ze allemaal een voor een geordend had, en vervolgens de stekker er weer in had gestopt. Ik wilde Rowan. Niet Finn. Hoe had ik dat ooit durven denken.
'Maar...moet je dan ook vaker en langer werken?' vroeg ik.
'Nee, waarschijnlijk niet. Dus geen zorgen! Ik heb nog genoeg tijd voor mijn mooie meid.'
Een rode kleur sierde mijn wangen. Ik kon niet goed overweg met complimentjes.
'Wat gaan we doen?'
Ik beet op mijn lip. Zou ik Rowan zover krijgen om intiem te zijn? Met heel mijn hart wilde ik met Rowan het bed delen, en niet met Finn. Ergens schrok ik ervan dat ik het voorstel aangenomen had, maar zolang Rowan niet wilde, had ik geen andere keus. 'Ik dacht aan spelen', zei ik.
'Nee, Eva.'

'Wat doe ik verkeerd Row?' vroeg ik onzeker. Was het mijn lichaam dat hem niet aanstond?
'Het is...nee. Het is mij. Niet jou.'
Een naar gevoel overspoelde mij.
'Niet zo kijken schat...het is echt mijn schuld..' zijn stem stierf weg en ik voelde zijn lichaam trillen.
'Wat is er? Je trilt helemaal!'
'Het is niets.'
Rowan haalde zijn schouders op. 'Echt niets.'

De hele dag bleef het door mijn hoofd heen spoken. Hij trilde zo hevig, en ik kon er niet meer tegen waarom ik geen idee had waarom. Mijn hoofd draaide overuren van alle mogelijkheden, en uitgeput stortte ik uiteindelijk op mijn bed neer. Ik werd helemaal gek als dit nog langer door ging. Ik wilde weten wat er aan de hand was. Ik wilde Rowan helpen. Ik wilde hem steunen. Maar dat kon allemaal niet als ik geen idee had wat er met hem aan de hand was. Ik beet op mijn lip. Finn had het over een bekentenis gehad. Zou hij meer weten over Rowan dan ik? Maar waarom zou hij dan zoiets aan mij aanbieden? Zuchtend liet ik mij achterovervallen. Het duizelde voor mijn ogen, en langzaam sloot ik ze. Mijn telefoon trilde in mijn zak, en met een luide zucht opende ik mijn ogen, en haalde mijn telefoon tevoorschijn. Ik wist dat ik niet meteen hoefde te kijken, maar dat was toch de drang waar elke tiener tegenwoordig last van had. 

Finn: Hee, we moeten praten.

Zenuwachtig nam ik naast hem op de bank plaats. Ik had Finn meteen een appje terug gestuurd dat ik ook wilde praten. Ruim een half uur later stond hij voor mijn deur, nog even knap als altijd. Zijn blonde haren waren keurig in model gebracht met gel, en zijn donkere blauwe spijkerbroek paste goed bij de kleur van zijn ogen. 'Ik en Rowan...wij mogen elkaar niet zo', begon hij twijfelend, 'het is niet echt een bekentenis...ik heb expres zo geheimzinnig gedaan. Jou nieuwsgierig zien, is leuk.'
Boos keek ik hem aan. Had ik mij de hele dag opgevreten voor niets? Ik balde een vuist van pure frustratie.
'Maar...kan het zo zijn dat Rowan iets door heeft?'
Zijn vraag verbaasde mij enigszins. Naar mijn weten had Rowan niets door, en dat vertelde ik hem dan ook.
'Een vriend van me vertelde, dat je nogal erg zeurt over het hele seks gebeuren tegen hem.'
'Een vriend van jou en Rowan?' vroeg ik voor de zekerheid. Ik bestudeerde Finns gezichtsuitdrukking, die alleen maar knikte.
'Ik heb een poging gedaan...toen jij net weg was. Hij wilde niet. Maar er is geen bekentenis?'

Teleurstelling overspoelde mij, gemengd met een sterk gevoel van opluchting. Finn dacht diep na. 'Ik vind jou leuk, dat is alles wat ik jou nog zou moeten vertellen.'
Langzaam knikte ik, en stak een plukje verdwaald haar achter mijn oor. Ergens brachten zijn woorden kriebels in mijn buik teweeg.

'Maar, zeg niets tegen Rowan. Ik heb grote problemen met hem als dit uit komt. Ook als uit komt dat ik jou wel zie zitten.'
Ik knikte opnieuw.
'Weet je waarom Rowan zo moeilijk deed?'
'Nee...maar het was raar. Hij trilde helemaal...het was gewoon eng.'

Ik dacht terug aan gister. We hadden het er gewoon over, en plots begon heel zijn lichaam te trillen. Er leek geen einde aan te komen, en uiteindelijk wist ik hem te kalmeren.
'Uhm..', zei Finn peinzend, alsof hij op het punt stond iets te vertellen.
'Wat?'
'Nee niets. Het is beter als hij dat jou zelf verteld.'

Ik begreep wel waarom Finn het niet wilde zeggen. Maar het zorgde er wel voor dat ik alleen maar ongeruster werd over wat er met Rowan aan de hand was. Ik begon mij grote zorgen te maken, en die nacht had ik een nachtmerrie waarin Rowan mishandeld werd.