Bijles. #Herschrijvend!

Hoofdstuk 34

De komende paar weken moet ik mij goed voorbereiden op de SET week, die er weer aan komt. Ik ga mijn best doen om ook te schrijven, maar ik kan niet beloven dat dat met enige regelmaat is. Ik hoop op begrip!

Hoofdstuk 34

In de auto bedacht ik mij dat zijn moeder mij helemaal niet kende. ‘Finn…’, begon ik met een zucht. ‘Jouw moeder kent mij helemaal niet.’

‘Ik heb steun nodig. Mijn moeder is in het ziekenhuis.’

Ik vroeg mij wel af of hij wel goed op de weg kon letten. Hij reed bijna door rood, waardoor hij bijna een fietser aan reed. Maar ik knikte alleen maar. Het moest ook heftig voor hem zijn. We waren bij zijn huis aangekomen, en we liepen naar binnen. ‘Vertel’, zei ik en ging op de bank zitten.

‘Ze had gewoon een borstonderzoek, zoals elke vrouw moet als ze een bepaalde leeftijd heeft bereikt. En daar kwam uit dat ze borstkanker had.’

‘Is er meer bekend over de genezingsmiddelen?’

‘Nee ze zijn nog aan het onderzoeken…’, zijn stem stierf weg. Ik zag dat hij tranen in zijn ogen kreeg. Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. ‘Het is oké om te huilen, ook al ben je een jongen’, fluisterde ik in zijn oor. Meteen duwde hij mij van zich af.

‘Nou ja Eva, probeer jij mij op te vrolijken?’ zei hij en moest lachen door zijn tranen heen.

‘Het werkt’, zei ik triomfantelijk.

Finn schudde met zijn hoofd. ‘Jij bent ongelooflijk.’

‘En jij bent ongelooflijk knap’, zei ik en bloosde.

Finn ging er niet op in en ging op de bank zitten. Hij staarde voor zich uit. Ik ging naast hem zitten en legde mijn hoofd op zijn schouder neer. ‘Het komt echt wel goed.’

‘Ik hoop het zo, ik hou zoveel van mijn moeder.’ Een traan rolde naar beneden. Ik veegde hem af met mijn mouw.

‘Ze moet waarschijnlijk in het ziekenhuis blijven’, zei hij. ‘Blijf je dan bij mij slapen?’

Ik keek hem twijfelend aan. Ik was ergens nog steeds boos op hem. Hij pakte mijn baby af. Maar ik kon hem niet alleen laten. ‘Is goed’, zei ik. Een uur lang zaten we op de bank en zeiden geen woord tegen elkaar. Ieder in zijn eigen gedachten verzonken. Finn stond op en liep naar de keuken. Ik hoorde hoe hij pannen uit de kast pakte. Hij ging vast koken. Ik stond op en liep naar hem toe. ‘Ga je koken?’ vroeg ik hem. Hij knikte. Ik ging op de tafel zitten en het hetgeen waar we mee bezig waren op de bank, zette zich nu ook voort. Juist ja. Zwijgen. ‘Finn…Rowan heeft een nieuwe vriendin’, zei ik ineens. Het zat mij dwars. Gruwelijk dwars. ‘Ik mis hem zo’, zei ik en probeerde niet te huilen. Dit draaide even om Finn. Hij had net vreselijk nieuws gekregen, en eigenlijk zat ik hier weer te janken om mijn ex. Finn draaide zich naar mij om. ‘Dat is echt shit voor je Eef.’ En hij ging weer verder met koken. Ik had er niet over moeten beginnen. ‘Heb je nog gevoelens voor hem?’

Ik haalde mijn schouders op, wat hij natuurlijk niet zag. ‘Ik weet het niet.’

‘Ik wil verder met jou Eva, maar niet als je nog gevoelens voor Rowan hebt.’

Dat was duidelijk. Ik beet op mijn lip. ‘Ik ook met jou Finn.’ Hij draaide zich om en liep naar mij toe. Hij begon mij te zoenen en zijn handen gleden naar mijn borsten. Ik duwde hem weg. Nee. Nee, hier had ik geen behoefte aan. Finn keek mij vragend aan. ‘Niet verdrietig zijn Eef, ik kan jou echt meer bieden dan Rowan.’

‘Als jij niet verdrietig om jouw moeder bent. De dokters maken haar echt wel beter.’

Finn zuchtte en ging weer verder met eten koken. Na een half uurtje was het eten klaar. Aardappels, spinazie en kibbeling. Ik hield niet zo van vis, maar Finn was er dol op. Zwijgend aten we ons eten op. Toen het op was hielp ik hem met de afwas. Toen ik opzoek was naar de theedoek, werd Finn gebeld. Hij liep naar de kamer. Ik kon niets van het gesprek volgen. Het duurde lang voordat hij terug kwam, ik had de afwas zelfs al klaar. Eindelijk kwam hij terug. ‘Mijn moeder moet nog een nachtje blijven.’

Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. ‘Ik snap het niet. Zij rookte niet, dronk niet, was een schat van een vrouw…waarom moet haar dit nou overkomen?’ zei Finn gefrustreerd.

Die nacht sliepen wij beide niet. Ik lag tegen Finn aan, en hij streelde zachtjes mijn rug. Af en toe zuchtte hij diep. ‘Eva, ik heb een sms’je van Rowan gehad.’

Ik ging rechtop zitten. ‘Wat stond erin?’

‘Hij…’, Finn zuchtte. ‘Hij heeft seks gehad met Kirsten.’

Mijn wereld stortte in. Waarom met haar? Waarom zo snel al? Waarom liet hij dat Finn weten?

‘Het kan goed niet waar zijn Eva. Hij wist dat ik dit aan jou ging vertellen.’

‘Dus je denkt dat hij dat naar jou gestuurd heeft, om mij pijn te doen?’

‘Ja.’

Een traan gleed naar beneden. ‘Ik was geduldig Finn echt waar…en ik had mij nooit moeten laten verleiden door jou.’

‘Ik weet het. Het is ook deels mijn schuld.’