Bijles. #Herschrijvend!

Hoofdstuk 13

Herschreven versie.

Hoofdstuk 13

'Je wist al die tijd dat ik bijles van Finn krijg, maar je hebt me nooit verteld dat jullie neefjes van elkaar zijn', zei ik lichtelijk gefrustreerd tegen Rowan. Ik kon gewoon niet geloven dat hij dat verzwegen heeft voor mij. Mijn voet tikte ritmisch op de grond, en ik had mijn armen over elkaar heen geslagen. Ik bleef hem strak aankijken met mijn blik, en gaf hem geen kans tot ontsnapping.

'Sorry Eef, maar dat doet er toch ook helemaal niet toe?' was zijn slappe poging om mijn gemoederen te sussen. Mijn ogen vielen haast uit hun kassen. Dat doet er niet toe? Dat deed er heel erg toe. 'Jawel Rowan, jawel. Eerlijkheid misschien', zei ik bot.

Rowan liep naar me toe, en sloeg een arm om me heen. Boos sloeg ik zijn arm van me af. Ik begon in mijn hoofd te redeneren waarom Rowan mij het niet verteld had. De meest logische reden leek vanwege zijn verleden. Finn wist wat er met hem gebeurd was, hij had het nota bene zelf gezien. En als ik wist dat Finn en hij neefjes van elkaar waren, dan kon ik naar Finn rennen en hem vragen wat er gebeurd was. En dat was wat er nu precies gebeurd was.

'Eef kom op nou', onderbrak hij mijn gedachtenstorm, en keek mij met pijn in zijn ogen aan.

'Ik snap gewoon niet waarom je het me niet verteld hebt', zei ik zuchtend, al begreep ik het een stuk beter. Maar dan nog knaagde het gevoel aan mij dat hij niet eerlijk was geweest. Hij had gedaan alsof hij Finn niet kende.

'Ik heb er serieus niet aan gedacht, en je weet dat het contact met mijn familie niet goed is. Ik zie Finn namelijk ook nooit meer', zei hij zacht, en wendde zijn gekwetste blik af.

Nu had ik de kans om door te vragen. Om dichter bij de waarheid te komen.

'Waarom zie je hem nooit meer?'

Een zucht verliet zijn lippen, en hij haalde een hand door zijn haren heen.

'Hij was altijd het lieverdje van heel mijn familie. En hij heeft een keer een meisje voor mijn neus weg gekaapt. Misschien snap je nu ook waarom ik het niet fijn vind dat je bijles van hém krijgt.'

Ik knikte begrijpend. Ik begreep het heel goed. Een schuldgevoel begon aan mij te knagen.

'Maar het is voor een goed doel. Dan haal ik mijn diploma', loog ik half, en om te proberen het schuldgevoel weg te krijgen. Ik zou inderdaad meer kans hebben mijn diploma te halen. Maar ik kreeg ook andere lessen van Finn. Iets wat ik Rowan nooit kon vertellen. Het zou hem zo diep kwetsen. Ik beet op mijn lip. 'En, ik ga echt niet bij je weg Row. Echt niet', zei ik meer om mijzelf te overtuigen, dan Rowan. Ik zelf zou hem nooit verlaten. Maar als hij erachter kwam dat ik vreemd ging, wat zou hij dan doen? Ik voelde wanhoop bezit van mij menen. Ik was niets zonder Rowan. Hoe moest ik een break-up ooit overleven?

'Fijn om te horen Eef.'

'Heb je eigenlijk een oma?' vroeg ik plots, zonder er verder over na te denken. Ik wendde mijn blik af. Ik was een bitch om er zomaar naar te vragen. Maar ik wilde de waarheid uit zijn mond horen.

'Nee', zei Rowan, en ik zag de pijn op zijn gezicht.

Ik liep op hem af, en drukte mijn lippen tegen zijn wang aan, hopend de pijn weg te nemen. Hij sloot zijn ogen, en ik beet op mijn lip terwijl ik hem bestudeerde. Zijn gezicht was vertrokken van de pijn, en waarschijnlijk dacht hij terug aan alle mishandelingen. Ik voelde mij enorm schuldig, en ik slikte de brok in mijn keel weg. Tranen brandden achter in mijn ogen. Ik wilde dat ik hem kon helpen.