Bijles. #Herschrijvend!

Hoofdstuk 28

Herschreven versie!

Hoofdstuk 28

Hijgend lag ik tegen zijn borst aan. Mijn hart ging haastig tekeer van de inspanning, maar niet alleen van dat. Lust was zeker in het spel geweest, samengevoegd met opwinding. Ik kon niet anders zeggen dat mijn hart het nu zwaar te verduren kreeg, met het vervullen van haar taak. 'Was het zo inspannend?' vroeg Finn mij, en speelde met mijn haren.

'Jij bent zo', mijn stem stierf weg. Ik vond niet de mogelijkheid om mijn zin af te maken, gezien het feit dat mijn hart schreeuwde om zuurstof. Mijn handen legde ik ten rustte op mijn buik, in de hoop dat mijn ademhaling rustiger werd.

'Zo wat?' vroeg Finn nieuwsgierig door.

'Wild.'

Finn liet een lachje tussen zijn lippen door rollen. 'Ik zal het de volgende keer rustiger doen.' Zijn blik gleed naar de klok. Meteen schoot hij overeind. 'Shit ik moet zo werken, dus ik ga even naar beneden om een ontbijtje te maken, en dan breng ik dat op bed.'

'Aah wat luxe', zei ik en een glimlach sierde mijn lippen. Finn sprong haastig uit het bed en kleedde zich in een rap tempo om. 'Alles voor mijn kleine Eef.' Mijn glimlach werd groter, terwijl vlinders zich een weg baanden in mijn buik. Finn liep naar beneden en ik stond op om mijn kleren aan te doen. Het was voor mij tijd om naar huis te gaan, gezien mijn moeder het smoesje van Cecilia niet lang meer zou trekken. Zwijgend wurmde ik mijzelf in mijn kleren, waarna mijn blik op zijn telefoon bleef hangen. Gek genoeg had zijn telefoon geen wachtwoord, waardoor ik zo in zijn telefoon kon. Voor ik het in de gaten had, was ik dat ook aan het doen. Mijn vingers klikten zijn sms-berichten aan. Mijn wenkbrauwen vertrokken in een diepe frons, toen ik Rowan zag staan. Mijn hart maakte een sprongetje, terwijl mijn vingers boven het bericht bleven hangen. Zou ik? Of zou ik niet? Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn normen. Met een trillende vinger klikte ik het berichtje aan.

Godverdomme gast ik maak je kapot. Helemaal kapot.

Finn was er niet op in gegaan.

Ik zou ook niets zeggen klootzak. Wacht maar tot ik mijn facking vuist in jouw gezicht ram.

Dit keer had Finn wel geantwoord.

Rowan doe eens rustig. Het is klote hoe het gegaan is, maar dit is nergens voor nodig.

Een antwoord van Rowan was uitgebleven. Met gemengde gevoelens staarde ik naar het beeldscherm van mijn telefoon. Ik hoorde gestommel op de trap, wat betekende dat Finn in aantocht was met ons ontbijt. Haastig legde ik de telefoon neer, was iets te enthousiast met de handeling, waardoor de telefoon over het bureau heen schoof. Net op tijd wist ik het toestel ervan te weerhouden om te vallen. Ik slaakte een zucht van opluchting. Ik rende zo wat terug naar zijn bed en nam erop plaats.

'Kijk eens', zei Finn glimlachend toen hij met een dienblad vol broodjes de deur wist te openen met zijn ellenboog.

'Ziet er goed uit!' vertelde ik hem nadat ik alles op het dienblad gekeurd had. Een schaal met warme broodjes, twee glazen vers geperste Jus d' Orange , twee koppen thee en twee gekookte eitjes. Ik likte mijn lippen af, en voelde een hongergevoel opkomen. Finn nam naast mij plaats met het dienblad en gaf mij een glas met sap aan. Dankbaar knikte ik en nam een slokje. Finn begon met een van de gebakken broodjes, en nam gulzig een hap. Zo te zien waren ze allemaal belegd met kaas, lekker simpel. 'Zal ik vanavond naar jou toe komen?' vroeg Finn tussen twee happen door. Zijn blik stond hoopvol.