Okulun son günü cuma:
-bir dönem daha bitti eşek sıpaları. Bunu kim söypledi bilin bakalım.Tahmininiz kıvırcık hoca ise doğru tahmin. Hala kıvırcık hoca diyorum. Tanıştırayım hemen veç olosada güç olmadı değilimi. Herneyse.
Bu kıvırcık hocayı ilk günden tanıyorsunuz zaten. Kendisi bizim hem sınıf öğretmenimiz hemde müzik öğretmenimiz. Adi ise candan.
Düşüncelirimi emoje bozdu. Evet imrene emoje dediğim doğrudur. Niye böyle diyorum bilmiyorum. Bu sınıf beni kendileri gibi çatlak hale getirdi ama boşverin. Akıllı olunca ne oluyor.
-sen ne belgesi alıyorsun derin
- teşekkür knk sen?
- bende dedi elini yumruk yapıp. Bende yaptım ve yumruklarımız tokuşdurduk.
Şimdi diyeceksiniz hani sen akıllı kızdı?
Valla akıllıydım matematiğim beşdi benim be. Ama ne olduysa bu sene ders çalısasım gelmedi ve notlarım düşdü. Diğer dönem çalışmalıyım kesinlikle.
Bizde tam imren ve alime ile can sıkıntısımdan hımbıl oynayacağımız zaman sınıf kapısı açıldı pat diye. Pat diye, çünkü gelen kişi mehmet hoca. Pat diye sınıfa giren hoca, dayakçı hoca,kızgın hoca,uzun ince sopa ile gezinen hoca gibi lakapları var okulda adamın. Kendisi fen bilimleri hocasıymış. Bize girmediği sürece sıkıntı yok.
-candan hocam karneleri getirdim dedi gülerek sınıfa baktı. İnceledi ve karneleri candan hocaya verip gitti.
- sesin olun bakalım da karneleri dağıtayım sonra istiklal marşı için aşağı bahçeye inelim dedi.
Herkesin ismi okundu,karneler dağıtıldı. Her sene aynı şey işte ama öğretmenler farklı.
-hadi derin sıranın en önüne geçeriz hızlı koş dedi İmren.
-tamam geliyorum dedim karnemi alıp yanlarına giderken.
Aşağı koştura koştura indik. İmren kızların birinci sırasına geçerken bende arkasına geçtim. Alime ise benim arkama.
Saçımı düzeltmek için karne tutan elimi ve boş elimi kaldırdığımda karnem ve belgem yere düştü ve rüzgar esdi uçup gitti karne. Karneyi geç belge gitti yahu.
- eee uçtu? dedim şaşkınca. İmren ve alime halime gülüyorlardı.
-koşsana derin bekleme gidiyor bak dedi İmren en sonunda.
Hemen koşup yakaladım karnemi. Tam geri gidiyordum ki eksikliği farkettim. Hemde en büyük eksikliği. Belge yok. Belgem yok. Ortalıkda deli danalar gibi koşarken bir kız yerden belgemi aldı. İsmimi dışından okudu hemen yanına gittim.
-ver karnemi benim o dedim hemen. Alın terimle kazandım ben onu be.
- tamam dedi karneyi uzatarak. Sonrada ekledi.
- benim adım ece elini uzatark. Banane isminden belgemi alıp gidicem sadece.
-banane dedim içimdeki sesi tutamayıp.
-efendim dedi.
-bende derin biliyorsun zaten demiştim dedim.
- ha evet hangi şubedesin seni hiç görmedim dedi.
- E şubesindeyim dedim.
-E mi e yokki
- var ki o sınıftayım
- sen altıncı sınıftamısın? dedi şaşkınca.
-evet dedim sonra candan hocanın sesi duyuldu mikrofondan.
-ses veriyorum korkma,bir, iki,üç dedi. Üç dedi bende uçtum. Tama kötü espiriydi biliyorum.
Ama yetişemeden istiklal marşı çalmaya başladı. Ve bende kızlar sırasına giremeden hazır ola geçtim.
Bulunduğum sıra erkek sırası. Bizim sınıfın erkeklerinin sırası ve bana kıs kıs gülüyorlar. Hemen sesimi yükseleterek istiklal marşını okudum. Kahkahalarını anca böyle dindirebilirim.
